Verklaring van de rechten van de mens en de burger wordt 230

De tekst van de rechten van de mens en de burger, die werd geïnspireerd door de Amerikaanse aankondiging van 1776 en de filosofische voorschriften van de zeventiende eeuw, is 230 jaar lang en werd gehandhaafd als een tekstreferentie voor het afdichten van de rechten van individuen. De tekst markeert, samen met de besluiten van 4 en 11 augustus, de opschorting van feodale rechten en werkt een reeks nieuwe projecten uit.

De verklaring bestaat uit een inleiding en 17 artikelen die rechten van vrijheid, veiligheid en verzet tegen onderdrukking geven . Hoewel de Franse top de tekst gebruikte als basis voor zijn grondwet in 1791, werden enkele van zijn principes afgewezen. Maar in feite bleef de op 26 augustus 1789 goedgekeurde tekst een bron van inspiratie voor de instellingen van Frankrijk en is hij ook aanwezig op het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, ondertekend op 4 november 1950 in Rome.

Artikel 4 - Vrijheid bestaat erin alles te kunnen doen wat de ander niet schaadt: aldus heeft de uitoefening van de natuurlijke rechten van elke man geen grenzen, behalve die welke de andere leden van de samenleving verzekeren van het genieten van dezelfde rechten. Deze limieten kunnen alleen bij wet worden bepaald.

De formulering van artikel 4 van de Grondwet laat ons kortom zien wat de belangrijkste wensen waren met de verklaring, die zeker verschillende naties kan blijven inspireren.