Juliane Koepcke overleefde een vliegtuigongeluk in de Amazone

Het is niet ongewoon om mensen te vinden die bang zijn voor een reis aan boord van een vliegtuig. Er zijn mensen die nerveus worden maar staren, er zijn mensen die een kalmeringsmiddel nodig hebben en er zijn mensen die gewoon niet de trappen van een vliegtuig kunnen beklimmen om rond te vliegen. En het heeft geen zin te zeggen dat het vliegtuig een veilig vervoermiddel is en dat de kans op een ongeval erg klein is.

Het is klein, maar het gebeurt en sommige afleveringen zijn echt angstaanjagend. Brazilië zelf heeft al enkele tragische ongevallen geregistreerd, zoals het ongeval waarbij praktisch het hele Chapecoense-voetbalteam omkwam, evenals journalisten en andere professionals.

Maar het verhaal van Juliane Koepcke is anders. Juliane, een 17-jarige tiener in 1971, is de hoofdpersoon geworden in een triest maar overweldigend verhaal dat laat zien hoeveel de wil om te leven echt een leven kan redden.

De tiener werd geboren in Peru, maar had Duitse ouders, die direct betrokken waren bij de natuur en het milieu. De moeder was ornitholoog en de vader een zoöloog. Tijdens een overvlieging in de Amazone met haar moeder werd het vliegtuig waarop Juliane was verbrand, nadat het door de bliksem was getroffen. De plotselinge en gewelddadige crash maakte het slachtoffer van haar moeder, die de vliegtuigcrash niet overleefde, maar Juliane had moeite om 'het verhaal te vertellen'. Het overleven van een vliegtuigcrash was slechts het begin van een verhaal van tien dagen dat midden in de jungle van de Amazone stond.

De dochter zijn van ouders die direct betrokken zijn bij de natuur heeft haar een groot voordeel gegeven. Haar ouders waren toegewijd aan het bestuderen van het Amazone-regenwoud, dus bracht ze veel tijd door in de omgeving die haar grootste uitdaging zou zijn.

Juliane legde in een interview met de BBC uit dat er ten tijde van het ongeluk een storm was en dat de bliksem het vliegtuig trof terwijl het over het bos vloog. “Na ongeveer 10 minuten zag ik een heel fel licht op de linker buitenboordmotor. Mijn moeder zei kalm: 'Dit is het einde, het is allemaal voorbij.' Dat waren de laatste woorden die ik van haar hoorde, 'zei hij.

Ze zei dat ze zich herinnert dat ze uit de cabine was, vastgebonden aan de stoel en ondersteboven hing. "Het gefluister van de wind was het enige geluid dat ik kon horen, " zei hij. Juliane verloor het bewustzijn met de impact van het vliegtuig op de grond.

Tien dagen na het ongeval werd de tiener gered door houthakkers

Ze werd de volgende dag wakker en de balans van het ongeval was een gebroken sleutelbeen en diepe wonden. De enige kans om het ongeluk te overleven was door het bos te lopen op zoek naar iemand die haar kon helpen, en ze wist hoe gevaarlijk het milieu zou kunnen zijn met wilde dieren en giftige planten.

Met een verminderd gezichtsvermogen gebruikte ze een schoen die ze uit de val kon redden om het terrein te testen. Bovendien voedde het zich met snoepjes die ook de herfst 'overleefden'. Onderweg kwam Juliane lichamen tegen van enkele slachtoffers van het ongeval. “Ik was verlamd door paniek. Het was de eerste keer dat ik een lijk zag, 'herinnerde hij zich. Tijdens haar reis moest ze nog steeds larven uit de wonden verwijderen.

De tiener werd 10 dagen later gevonden door houthakkers die in het bos werkten. Met perfect Spaans was ze in staat om alles over het ongeluk uit te leggen en ze redden haar en zorgden voor haar verwondingen, Juliane de volgende dag uit het bos brengend, waar ze haar vader ontmoette.

Het lichaam van de moeder van de tiener werd gevonden dagen nadat Juliane werd gered. Tegenwoordig onderhoudt ze de erfenis van haar moeder door als bioloog in Duitsland te werken.