Is de goede geur van regen een chemisch of cultureel resultaat?

Er zijn zoveel sensaties en beelden die te binnen schieten als we denken aan de geur die regen verlaat na een droogte of droogte. Die zomerregen die de late namiddag koelt na een volle dag zonneschijn, de omgeving bevochtigt, frisse lucht brengt en het droge en vervuilde weer van de steden wegneemt.

Het plezier dat gepaard gaat met de geur van regen kan het gevolg zijn van een reeks chemische processen die op aarde plaatsvinden. In een onderzoek uit 1964 bedachten Australische geologen de term 'petricor' om de rotsachtige geur van regenval op droog land aan te duiden.

Ze bepaalden dat een van de redenen waarom we deze specifieke geur krijgen, te wijten is aan een mengsel van afgescheiden plantaardige oliën in droge tijden. Deze oliën remmen zaadkieming en helpen de concurrentie om water te beheersen in tijden van schaarste. Met regen die na een droogte komt, laten de planten dit mengsel in de lucht.

Geosmina, de geur van de aarde

Een van de verbindingen die vrijkomen met plantaardige oliën is geosmin. Aardegeur is een chemische stof die wordt geproduceerd door klassen van micro-organismen zoals actinobacteriën (bacteriesporen) en cyanobacteriën (blauwachtig groene algen). Geosmin komt vrij in de lucht wanneer de kracht van regen de grond raakt en ervoor zorgt dat deze bacteriën de compost uit hun sporen vrijmaken. De stof komt ook overeen met de geur die we ruiken wanneer we de aarde verplaatsen.

Onderzoek heeft aangetoond dat de geur van mensen zeer gevoelig is voor geosmin en dat sommige mensen de geur van de stof kunnen detecteren, zelfs bij concentraties van slechts 5 delen per biljoen. De verbinding is over het algemeen aangenaam voor de meeste mensen en wordt zelfs gebruikt om een ​​aardachtig aroma aan parfums te geven.

Het culturele erfgoed van regenrepresentatie

Er zijn echter wetenschappers op het gebied van antropologie die het gevoel van plezier analyseren dat we op andere manieren van de geur van regen krijgen. Diana Young van de Universiteit van Queensland, Australië, laat zien dat we de geur van regen associëren met een reeks afbeeldingen met positieve weergaven van het leven, zoals de groene kleur of de plantenfiguur.

De onderzoeker noemde 'culturele synesthesie' de overerving van verschillende zintuiglijke ervaringen van het leven in de samenleving volgens de historische evolutie. Regen was immers een noodzaak voor het planten en voor het algemene voortbestaan ​​van de mensheid. De geur van neerslag veroorzaakt, volgens de antropologische hypothese, sensaties die gerelateerd zijn aan het collectieve bewustzijn van individuen en herstelt gevoelens van tevredenheid en plezier.