Hoe vormen de duinen zich?

Heb je ooit een strand of een duinwoestijn bezocht? Deze spectaculaire landschappen gemaakt met veel zand en wind zijn verspreid over de hele wereld. De Braziliaanse regio Lençóis Maranhenses is er een van, met ongelooflijke duinen afgewisseld met prachtige lagunes van kristalhelder water.

Het is bekend dat het duin een heuvel van zand is, gevormd door de wind, meestal langs een strand of in een woestijn. Het proces van duinvorming is complex.

Het grootste deel van het door de wind gedragen zand beweegt als een stuiterende massa graan. De grovere deeltjes bewegen langzaam langs het glijdende oppervlak en worden gedeeltelijk in beweging gehouden door het bombarderen van de stuiterende korrels. Door de druk op de locatie te variëren, hoopt het zand zich op en vormt het de golvingen.

Elk duin heeft een soort golf die de zijde identificeert van waaruit de wind waait en het zandige materiaal naar boven duwt. Het gezicht waar het duin zand glijdt, is gewoon de kant die de wind niet vangt. Duinen kunnen ook worden gevormd door sterke stromingen onder water. Onderwaterduinen komen veel voor in de oceaan, rivieren en kanalen.

Duinvormen

Duinen kunnen grote geografische kenmerken zijn of slechts kleine overstekken, en de meeste zandduinen zijn ingedeeld op vorm. Er zijn vijf hoofdvormen van duinen: halve maan, lineair, ster, koepel en parabolisch.

De brede kant van een halve maan duin is waar de wind toeslaat, met een kleine, halfronde rimpel aan de andere kant. Dit is het snelste type duinbeweging en ook de meest voorkomende.

De lineaire duinen vormen al rechte of bijna rechte lijnen. Sommige lineaire duinen hebben de vorm van een kronkelende slang met regelmatige rondingen. Lineaire duinen ontstaan ​​waar winddrukken aan beide zijden van de zandstapel bijna gelijk zijn.

Sterrenduinen ontstaan ​​waar wind uit veel verschillende richtingen komt, zoals die in de Sahara-woestijn. De koepelduinen vormen de zeldzaamste top, cirkelvormig en zonder slip.

Parabolische duinen zijn vergelijkbaar met halve maan duinen. De vorm is bijna hetzelfde, maar het glijden van een parabolisch duin staat centraal. Zozeer zelfs dat de parabolische duinen ook tyfoons worden genoemd, omdat de winden uit het midden blazen en slechts één rand buiten laten.