Wil je een manga-ontwerper worden? Dus raak verslaafd aan de absurde routine van een mangaka

Een van de drukste entertainmentcategorieën over de hele wereld zijn Japanse stripboekpublicaties, die specifiek manga worden genoemd. Deze tekenfilms zijn erg belangrijk, omdat ze vaak afkomstig zijn van geanimeerde televisieseries - die op hun beurt "animes" worden genoemd (en een even groot of groter publiek bereiken als tijdschriften).

En het is opmerkelijk dat veel jonge mensen absoluut verliefd zijn op deze zwart-witte verhalen, gepubliceerd in kleine tijdschriften (kleiner dan het Amerikaanse formaat dat we gewend zijn), die worden gelezen vanaf het conventionele einde van de editie tot het begin, en de De volgorde van de frames op elke pagina volgt ook dit principe in tegenstelling tot de "Westerse leesmethode".

Dus, aangezien deze jongens en meisjes zo'n intiem contact met dit onderwerp ontwikkelen, is het niet natuurlijker dan velen van hen om een ​​verlangen te beginnen om een ​​cartoonist in deze verhalen te worden. En dit beroep, heel gebruikelijk in het land van de rijzende zon, staat bekend als "mangaka", wat letterlijk betekent "iemand die de manga tekent".

Maar hebben mensen die erover denken in de toekomst zo'n positie in te nemen, enig idee hoeveel tijd het kost om in een carrière te investeren om een ​​succesvolle professional te worden? Hierover publiceerde de portal van Animax magazine een schema (vertaald uit het Japans) dat de dagelijkse routine van een van de beroemdste manga van vandaag rapporteert: Hiroshi Shiibashi, de auteur van Nurarihyon no Mago.

Zeg vaarwel tegen alles, niet manga

Volgens het bovenstaande schema is de heer Shiibashi contractueel verplicht om 25 tot 30 pagina's per week aan zijn uitgever te bezorgen om aan zijn voorgeschreven productie te voldoen. Bovendien kan het minimumquotum van de ontwerper ook het maken van enkele kleurenpagina's en andere individuele illustraties omvatten.

Als we dit toevoegen aan de periode waarin de professional (als mens) moet voeden en de periode dat hij moet rusten (slapen), kunnen we ongeveer drie uur per week vrije tijd tellen om te genieten, te besteden en toch te genieten. wat hij maar wil!

Natuurlijk is dit praktisch onmenselijk en dat in ons land deze werkroutine grenst aan een regime van slavernij. Maar dit is de echte agenda van een beroemde ontwerper, die enorme bedragen ontvangt in ruil voor zijn werk, maar die vrijwel geen tijd heeft om iets uit te geven, behalve voor rugpijnremmers of mogelijke toekomstige zweren.

Slaven van succes

Als je nog steeds denkt dat je je tijd, gezondheid en een deel van je verstand kunt inleveren om te verhuizen en de routine van een mangaka kunt overnemen, moet je nog een laatste waarschuwing geven. Net als in Brazilië hebben we een overweldigend groot leger van ambitieuze professionele voetballers, dus de jongste mensen in Japan wenden zich tot het ontwerpen van mouwen.

Met andere woorden, het is praktisch onmogelijk om het Midden-Oosten te infiltreren en de positie van een beroemde ontwerper in te nemen temidden van dergelijke strips. Natuurlijk zijn er uitzonderingen op alle regels, wat vrijwel garandeert dat deze prestatie Herculean ja is, maar niet onmogelijk.

Toch is het echt eng om te zien dat de man die mangaka wordt, het hele jaar door maar drie vrije uren per week heeft. Is het het waard?