Waarom spelen we liever met een telefoon dan met een nieuwe persoon te praten?

Als we alleen op straat lopen, bussen nemen of besluiten om door het winkelcentrum te lopen om een ​​kijkje in de ramen te nemen, zien we verschillende vreemde mensen, die geen deel uitmaken van ons leven, maar die toevallig voor ons voorbijlopen, de hele tijd. het moment.

Wanneer deze vreemden je passeren, wat is dan je standaardreactie? Kunnen we proberen te raden? Je kijkt waarschijnlijk weg, misschien laat je je hoofd zakken, en als je nog beter in staat bent om contact met vreemden te vermijden, haal je telefoon uit je zak en portemonnee en controleer WhatsApp-meldingen. Hebben we het goed gedaan?

Asociaal, jij? Stel je voor!

Hoewel het hierboven beschreven gedrag door sommige mensen als onbeleefd kan worden beschouwd, is het volkomen normaal dat een vreemdeling op een niet-ontvankelijke manier handelt - zelfs omdat, laten we eerlijk zijn, als we sympathiek stonden tegenover alle vreemdelingen die ons tegenkomen tijdens de dag dat we niets anders zouden doen dan babbelen.

Heb je je ooit afgevraagd hoe bizar als je "goede morgen", "goede middag" en "goede nacht" wenste aan alle mensen die je overdag en elke dag passeerden? Maar onze 'afkeer' van ons heeft meer verklaringen dan het voor de hand liggende dat het niet mogelijk is om iedereen te begroeten.

Volgens socioloog Erving Goffman, een expert op het gebied van sociale interacties, is er een concept waarmee in dit geval rekening moet worden gehouden: burgerlijke onoplettendheid, die precies het bijna standaardgedrag vertegenwoordigt van iemand tegenover iemand die ze niet kennen. De persoon maakt duidelijk dat hij de aanwezigheid van de ander heeft opgemerkt en negeert hem dan.

Maar is het dan een algemeen gebrek aan opleiding?

Nee, natuurlijk niet. Menselijke wezens zijn ingewikkelde wezens en hebben bijzondere manieren om hun overleving te verzekeren. Eén is door te doen alsof we ons niet bewust zijn van de aanwezigheid van andere mensen om ons heen of wat ze doen. Dit is een manier om bijvoorbeeld de privacy van anderen te garanderen en, aangezien het een wederzijdse houding is, ook onze privacy te waarborgen.

Volgens Goffman is dit burgerlijke onoplettendheid ook een primaire vorm van sociale interactie, er is tenslotte soms een korte uitwisseling van blikken, gevolgd door een knik of een zwakke glimlach wanneer we besluiten de persoon te 'begroeten'. Dan komt er de mobiele telefoon, het sociale schild van vandaag. Je krijgt het apparaat zelfs als je het op dit moment niet wilt gebruiken. Daarna is het aan één kant. Klinkt bekend, toch?

Dit soort minimale en discrete interactie in het extreme is een manier om ervoor te zorgen dat de persoon die we op straat ontmoeten geen gevaar voor ons is, net zoals wij ook geen gevaar voor hen zijn. Heb je gezien? Het is tenslotte een behoorlijk merkwaardige vorm van zelfbescherming. Het is een soort sociale overeenkomst. Zoiets als: "Hé man, ik weet dat jij hier ook bent, je weet dat ik hier ben, ga nu je dingen doen en ik zal de mijne doen." En iedereen is in orde.

Carao

Uiteindelijk is dit minimale contact datgene wat ons veiligheid geeft, en wanneer we deze kleine interactie niet hebben, garanderen we niet de beveiliging die we zo hard nodig hebben. Als we weten dat iemand naar ons toe komt, kijken we naar hen en dan kijkt wegkijken niet dat we het doen. Kortom, het is een onbewuste manier om respect te tonen voor de andere persoon.

Dergelijk gedrag is ook een manier om het recht van elke persoon om alleen te zijn te erkennen. En het is precies dat ding: als we het recht van de ander herkennen, herkennen we ook ons ​​eigen recht. Het werkt voor alles.

Goffman spreekt ook over deze burgerlijke onoplettendheid als een manier om het gedrag van anderen goed te keuren, door instinctief te zeggen dat daar niets mis mee is en dat er geen reden is om de manier waarop ze handelen te veranderen.

Andere vormen van burgerlijk onoplettendheid

Slimme jongens die we zijn, we gebruiken dit concept van burgerlijke onoplettendheid soms om andere redenen. Als we bijvoorbeeld iets heel gênants doen en het gevoel hebben dat we ons hoofd in een gat steken en verdwijnen; of wanneer we getuige zijn van iemand die iets heel beschamends doet en de goede oude 'schaamte van anderen' voelt.

En als u nog steeds twijfelt aan de functionaliteit van burgerlijke onoplettendheid, weet dan dat de afwezigheid ervan nogal problematisch is, we zien de "kaart" immers als een natuurlijk gedrag en verwachten dit zelfs. Als iemand zich niet zo gedraagt, voelen we ons bedreigd. Dat is waarom we geïrriteerd raken als een vreemde naar ons staart en aandacht aan onze gesprekken begint te besteden. En het is niet alleen een kwestie van irritatie: dit soort gedrag is ook een vorm van impliciete bedreiging.

Dit is ook de reden waarom sommige jongens zich, wanneer ze halverwege 2015 op het idee komen om vrouwen te verplaatsen, bedreigd voelen en nooit gevleid. Stop bij twijfel gewoon de fiu fiu. En wat mannen betreft, is het ook het gebrek aan burgerlijke onoplettendheid waardoor sommige pestkoppen in de strijd breken, alleen omdat ze om iemands ogen geven. Dus, heb je hier al eerder van gehoord? Vertel het ons in de comments!