Maak kennis met 5 vreemde alternatieven om zwarte gaten uit te leggen

Het concept van zwart gat wordt nog steeds veel besproken door experts in het veld. Het is zelfs moeilijk om je de grootte van een punt voor te stellen waar de dichtheid oneindig is, zozeer zelfs dat het de ruimtetijd eromheen verstoort tot een niveau waarop zelfs geen licht ontsnapt. Vooral als we rekening houden met het lot van alles wat erdoor wordt 'opgezogen'.

Het feit is dat ze bestaan, maar misschien niet op de manier die we ons vandaag voorstellen. Hier zijn vijf mogelijke alternatieven voor wat we het zwarte gat noemen:

1. Wormgat

Het unieke, oneindige punt dat binnen een zwart gat bestaat, is nog steeds een mysterie voor wetenschappers. Albert Einstein en Nathan Rosen gaven in 1925 aan dat je het concept van uniekheid zou kunnen vermijden als je een zwart gat naar een ander punt zou kunnen uitbreiden door het zogenaamde wormgat te creëren.

Deze structuren zouden geen evenementenhorizon hebben, een punt waar niets anders kan ontsnappen aan de intense zwaartekracht, waardoor een paradox ontstaat waar de natuurwetten, zoals wij ze kennen, hun betekenis verliezen.

De wormgaten zouden dit probleem niet hebben, omdat iets dat aan één kant was gevangen zonder problemen ergens anders uit zou komen. Zwaartekrachtgolven, gedetecteerd in 2015, konden niet het gevolg zijn van de beweging van twee zwarte gaten, maar twee wormgaten.

Wetenschappers uit België en Spanje hebben onlangs berekeningen gepubliceerd die aangeven dat de zwaartekrachtsgolven die worden geproduceerd door de interactie van beide structuren vergelijkbaar zijn; het verschil zou verschijnen in de echo die op de laatste momenten werd gegenereerd.

De apparatuur die in 2015 werd gebruikt voor golfdetectie was niet krachtig genoeg om deze echo's op te nemen, maar de onderzoekers geloven dat dit mogelijk is en hopen dat deze informatie in de nabije toekomst zal worden verkregen.

2. Tangle of Ropes

Het lijkt misschien vreemd, maar uiteindelijk is dit alternatief logisch. Het is gebaseerd op snaartheorie, die elk deeltje in het universum voorstelt als een kleine snaar. Wat volgens haar bijvoorbeeld een elektron van een proton onderscheidt, is de trillingsfrequentie van deze elementen. In deze context kan een zwart gat worden gezien als een grote wirwar van 'strings', meer als een planeet dan als een gat.

In deze stelling zou je het nauwelijks merken als je in deze "wirwar van touwen" zou vallen. Sommige wetenschappers zeggen dat de "strings" waaruit de subatomaire deeltjes in je lichaam bestaan, zouden combineren met anderen, waardoor een kopie van jou op het oppervlak van de wirwar ontstaat. Het is zelfs moeilijk om iemand in deze situatie voor te stellen.

3. Boson Star

Er is een gebied van de fysica dat fundamentele deeltjes bestudeert, elementen die geen substructuur hebben. Terwijl gewone sterren zijn samengesteld uit fermionen, die op een specifieke manier moeten worden georganiseerd, zouden wat we identificeren als zwarte gaten eigenlijk bosonsterren zijn. In tegenstelling tot fermionen kunnen bosonen zich met uitzonderlijke kracht groeperen, waardoor een enkel deeltje wordt gevormd dat Bose-Einstein Condensaat wordt genoemd.

Het zou de vorm hebben van een transparante donut met intense zwaartekracht. Structuren zoals deze zijn gesimuleerd in het laboratorium, en volgens theoreticus Steve Liebling: "bosonsterren kunnen zwarte gaten nabootsen, en we kunnen ons voor de gek houden." Bevestiging van deze propositie zou ook plaatsvinden door de analyse van zwaartekrachtgolven.

4. Gravastar

De vorming van een zwart gat gebeurt door de ineenstorting van een ster, waarvan de massa op één punt is geconcentreerd, de zogenaamde singulariteit. Zijn verschil met een Gravastar is dat het vroeg in het proces 'exotische materie' zou genereren, een feit dat volledige instorting zou voorkomen. Het proces zou voldoende zijn om te configureren wat we kennen als een zwart gat, maar in dit geval zonder de horizon van de gebeurtenis.

Ook door de analyse van zwaartekrachtsgolven was Luciano Rezzolla, professor aan de Universiteit van Goethe in Duitsland, niet erg optimistisch, omdat de beschikbare gegevens momenteel aangeven dat de realiteit niet overeenkomt met deze theorie.

5. Eeuwige instortingen van magnetosferische objecten

Deze mogelijkheid werd opgeworpen door enkele onderzoekers die in 2006 quasar-waarnemingen deden. Dit type astronomisch object straalt intens licht uit waarvan wordt aangenomen dat het wordt gegenereerd door een vraatzuchtig zwart gat. Ze merkten iets vreemds op toen de structuur een magnetisch veld leek te hebben, iets dat onverenigbaar was met de aangetroffen omstandigheden.

Dit bracht hen ertoe het idee te overwegen dat magnetosferische objecten voor altijd instorten. Wanneer een object zich in deze situatie bevindt, wordt het extreem dicht en heet, met de straling veroorzaakt het externe druk die voorkomt dat het instort. Dit zou een enorme plasmabal genereren met de kenmerken van een zwart gat.

Dit is nog een andere hypothese over iets dat nog steeds een groot mysterie is, want het was zelfs voor de slimste geesten die ooit hebben geleefd. Het onderwerp is complex en het verkrijgen van informatie is net zo ingewikkeld als; Met nieuwe technologieën komt dit probleem echter steeds dichterbij.

***

Kent u de Mega Curioso-nieuwsbrief? Wekelijks produceren we exclusieve content voor liefhebbers van de grootste bezienswaardigheden en bizarre van deze grote wereld! Registreer uw e-mail en mis deze manier niet om contact te houden!