Circconcélio: de oude christelijke cultus van martelaarschap en zelfmoord

De christelijke aanbidding Circconcellus ontstond vroeg in het christendom, toen religie nieuw was en er weinig dingen over werden gedefinieerd; In die tijd ontstonden verschillende sekten die verband hielden met het christendom en de Coconcellos waren een extremistische groep binnen de donatistische sekte.

Ze zwierven in Noord-Afrika tijdens de vierde en vijfde eeuw, waren meestal analfabete boeren en deden veel schade tijdens hun onophoudelijke streven naar martelaarschap.

Op zoek naar martelaarschap

Ze geloofden dat de plaats in de hemel gegarandeerd zou zijn als ze werden vermoord door een religieus persoon of met groot gezag, dus probeerden ze hun eigen dood uit te lokken. Degenen die al vastbesloten waren het martelaarschap te bereiken, liepen door de stad met enorme knuppels - die zij Israëlieten noemden - en vielen iemand aan met de bedoeling hen te vergelden en te doden, waardoor het doel van het martelaarschap werd vervuld.

Plan A werkte natuurlijk niet altijd, dus de Circconcélios hadden andere kaarten in handen: ze vielen heidense rituelen binnen op een absurd gewelddadige manier in een poging om door de leden te worden vermoord; en als dat ook niet werkte, deden ze een beroep op zelfmoord.

Vrijwel alle vormen waren geldig. Hoe pijnlijker de dood, hoe toegewijder de toekomstige martelaar was. De enige methode die helemaal uit den boze was, was hangen, want het waren de zelfmoordmiddelen van Judas - dus het zou niet moeten worden gekopieerd.

Geweld uit de hand

Hoewel de cultus begon met het idee om een ​​plaats in de hemel te veroveren door middel van martelaarschap, waren haar leden behoorlijk gewelddadig en begonnen ze gebruik te maken van de naam van de orde om hun opvattingen op te dringen en mensen fel aan te vallen en de controle meteen te verliezen.

Ze begonnen zich te bewapenen met veel meer dan hun knuppels en zwierven over de locaties die kerkleden aanvielen en martelden, tempels beroofden en zelfs de ware christelijke kerk verkondigden.

Alsof al dit geweld niet langer genoeg antipathie opleverde, waren ze nog steeds extreem tegen slavernij, niet alleen het idee verdedigend dat slaven rechten hadden, maar ze ook vrijlieten wanneer mogelijk.

Als gevolg hiervan werden de Circoncélios geweigerd door de sekte waartoe zij behoorden, de donatisten, en werden verworpen door Sint-Augustinus zelf. In 411 na Christus werd het Donatisme definitief verbannen door de kerk, die kort daarna - ongeveer 20 jaar - verdween.

***

Kent u de Mega Curioso-nieuwsbrief? Wekelijks produceren we exclusieve content voor liefhebbers van de grootste bezienswaardigheden en bizarre van deze grote wereld! Registreer uw e-mail en mis deze manier niet om contact te houden!