3 optische illusies die laten zien hoe ons brein werkt

1. Illusie van seks

Kijk goed naar de onderstaande afbeelding en zeg: wie is de man en wie is de vrouw?

Als je de man rechts en de vrouw links zei, gefeliciteerd! Je maakt deel uit van de overgrote meerderheid van mensen die rekening houden met het contrast bij het vormen van een mening. De lichtere tint van de linkerfoto zorgt voor een groter contrast in vergelijking met de kleur van de ogen en mond.

Wetenschappelijk gezien zijn onze hersenen geprogrammeerd om beelden met een hoger contrast als vrouwelijk te identificeren - dit uiteraard wanneer andere kenmerken niet duidelijk maken welk geslacht op het spel staat. Contrast wordt ook door de hersenen gebruikt om andere visuele puzzels op te lossen, vandaar het belang ervan bij de studie van optische illusies.

2. Paneel illusie

Hoeveel cirkels zie je in de onderstaande afbeelding?

Aanvankelijk ziet u de bovenstaande afbeelding als een reeks rechthoeken op een paneel, maar na een tijdje ziet u misschien wat cirkels. Dit komt omdat dit een dubbelzinnig beeld is dat conflicten in de hersenen veroorzaakt, voornamelijk vanwege de pixels van de kruispunten van de rechthoekige lijnen.

Dubbelzinnigheid gebeurt in deze afbeelding als we aandacht besteden aan horizontale lijnen: deze kunnen beide zijden van rechthoeken en cirkels vormen, en beide aanzichten zijn correct. Ons brein is meer gewend aan rechthoekige figuren, dus we zien deze afbeeldingen het eerst in de aangehaalde illusie.

3. Masker van liefde

Hoeveel gezichten zie je in onderstaande afbeelding?

De Zwitserse beeldend kunstenaar Gianni Sarcone heeft deze illusie gecreëerd die twee antwoorden toelaat: het is mogelijk om slechts één gezicht te zien, evenals een paar kussen. De contouren van het beeld worden op verschillende manieren gegroepeerd door de hersenen, waardoor beide oplossingen mogelijk zijn.

Dit is een ander geval van dubbelzinnigheid, zoals in het vorige voorbeeld, waarin de hersenen het meest logische antwoord op die verwarring veronderstellen en het moeilijk is om de andere alternatieven te zien - tenminste in het begin. Dit gebeurt ook in de echte wereld, wanneer de hersenen ontbrekende of slechte visuele informatie kunnen invullen om het beeld te vormen dat het beste past.