Wist je dat er vliegende eekhoorns zijn?

Vliegende eekhoorns bestaan ​​niet in Braziliaanse landen; vanwege hun merkwaardige vorm van voortbeweging zijn ze echter wereldwijd bekend. Deze mooie dieren hebben de mogelijkheid om te glijden vanwege een membraan tussen hun armen en benen, dus ze hebben van nature iets vergelijkbaars met een wingsuit dat door sommige skydivers wordt gebruikt.

Ondanks hun grote vliegreizen, worden ze niet beschouwd als vliegende dieren, waardoor ze de enige zoogdiergolf achterlaten die in staat is voor vleermuizen. Zie hieronder enkele curiosa over deze verbazingwekkende en enigmatische dieren.

Grote ogen

Een van de redenen waarom ze als schattig worden beschouwd, is hun ogen. Net als bij baby's of puppy's, vallen ogen met grote ogen op bij mensen, maar dat is niet waarom ze zo groot zijn. Vanwege hun nachtelijke gewoonten zijn vliegende eekhoorns met steeds grotere ogen geëvolueerd, waardoor hun visie meer is aangepast aan de omgeving waarin ze leven. Dezelfde situatie is te zien in lemuren en uilen.

patagium

Het membraan dat eekhoorns tussen hun armen en benen hebben, wordt patagium genoemd; Het is dankzij haar dat ze tussen bomen kunnen glijden. De structuur functioneert niet als een vleugel, omdat deze alleen het lichaamsgebied van het dier vergroot - en dus de luchtweerstand, waardoor de horizontale verplaatsing wordt vergroot. Bovendien is het een voordeel dat patagium zo strak mogelijk is en daarom kraakbeensporen aanwezig zijn aan de punt van elke arm die kunnen worden uitgerekt om de horizontale verplaatsing efficiënter te maken.

Zweefvliegen over lange afstanden

Gemiddeld glijden ze 20 meter, volgens het University of Michigan Museum of Zoology, dat een behoorlijke afstand is als je bedenkt dat deze dieren slechts 28 centimeter lang zijn. Indien nodig, en in een boom die groot genoeg is, kunnen ze tot 90 meter glijden, wat betekent dat ze een voetbalveld moeten oversteken! Alsof de afstand niet langer indrukwekkend genoeg is, kunnen ze tijdens het glijden ook scherpe bochten en 180 graden bochten maken.

Azië bewoners

Hoewel ze ook in Europa en Noord-Amerika voorkomen, komen ze momenteel voornamelijk in Azië voor en van de 43 bekende soorten leven er 40 alleen op dit continent. En dit is niet actueel, omdat er 160 miljoen jaar geleden records zijn van soortgelijke dierlijke fossielen.

Volgens een studie uit 2013 heeft de voorkeur voor deze regio reden om te gebeuren. De dichte en gevarieerde bossen bieden een goed toevluchtsoord voor eekhoorns, waarschijnlijk redden ze op momenten dat de weersomstandigheden niet zo gunstig waren.

De auteur van het onderzoek zei ook dat net zoals bossen hen zo lang hebben helpen overleven, een grote variëteit aan soorten voortbrengt, kan een enorme ontbossing en snelle door de mens beïnvloede klimaatverandering het leven van deze kleintjes brengen. wezens in gevaar.

Ze zijn erg afhankelijk van hun moeder

Vliegende eekhoornkuikens worden volledig weerloos en haarloos geboren en hebben moederlijke warmte nodig om te overleven, omdat ze zichzelf pas na 5 weken leven kunnen opwarmen. In totaal moeten moeders ongeveer 65 dagen voor hun jongen zorgen, wat lang is voor dieren van deze grootte, volgens het University of Michigan Museum of Zoology. Detail: deze periode neemt nog steeds toe als ze in de late zomer worden geboren, omdat ze in deze gevallen de hele winter in hun holen doorbrengen.

Kan groter zijn dan huiskatten

De thuisbasis van de meeste eekhoorns van deze soort, Azië heeft ook de grootste van allemaal. Bekend als de gigantische rood-witte vliegende eekhoorn ( Petaurista alborufus ), het kan tot 1 meter lang zijn en 1, 5 pond wegen. Ze komen veel voor in bossen in centraal China en hun dieet bestaat voornamelijk uit fruit en noten.