Ah, de dageraad ... Wie is er nog nooit verbaasd geweest om dit prachtige moment te zien en alle prachtige kleuren te zien die de zon brengt wanneer deze opkomt? En zelfs degenen die niet veel tijd hebben om de dageraadshow te bekijken, hebben allemaal meer dan één dichter gelezen die deze magische gebeurtenis prees, foto's gezien die onsterfelijke adembenemende aurora's vereeuwigden of de dag ontwaken bij de films.

Het is een feit dat, volgens JM Mulet, een professor aan de Polytechnische Universiteit van Valencia, Spanje, die met de mensen op de El País portal sprak, alles wat we tijdens de dageraad zien, is - in de woorden van de professor - een leugen.

De uitdrukking raken

Volgens Mulet verwijzen de uitdrukkingen in verband met deze dagelijkse gebeurtenis in verschillende talen naar het 'opkomen' van de zon, zijn 'geboorte' of zijn 'opstijgen' naar de hemel. Dit zou echter alleen zin hebben als we in een universum zouden leven zoals voorgesteld door het model van Ptolemy - waarin de aarde het centrum van alles zou zijn en zowel de zon als de andere planeten om ons heen zouden reizen.

Zon waarneming

We bestaan ​​echter in een planetair systeem waarin er een centrale ster is en iedereen eromheen draait, zoals voorgesteld door Copernicus in zijn heliocentrische theorie. Dus als we gedetailleerd en zelfs een beetje saai wilden zijn, zegt Mulet dat het juister zou zijn om te verwijzen naar de dageraad als "waarneming van de zon" of zelfs "aarde draaien".

Mulet geeft toe dat men zou kunnen beweren dat als we de aarde als referentiepunt voor een waarnemer beschouwen, de indruk zou zijn dat degene die in beweging is de ster is, niet onze planeet - die zou kunnen worden gebruikt om de gebruik van de uitdrukkingen die de dageraad beschrijven. Iets anders dat gebeurt tijdens de dageraad is echter slechts een "luchtspiegeling": het visuele spektakel.

Licht reizen

Volgens Mulet wordt het spektakel waarvan we getuigen, getriggerd door een optische illusie. Denk na over wat er gebeurt als we een rietje in een glas water steken - en we hebben de indruk dat het "gebroken" is. Dit is, zoals u weet, te wijten aan de breking van het licht.

Ziet het er helemaal niet "kapot" uit?

Wat er gebeurt, is dat we de helft van het rietje zien dat is ondergedompeld in het oppervlak van de vloeistof, en het gedeelte dat wordt blootgesteld lijkt van richting te veranderen vanwege het verschil in lichtsnelheid in zowel media - water als lucht. Dit zorgt ervoor dat licht onze ogen onder verschillende hoeken bereikt, waardoor de indruk ontstaat dat het rietje is gebroken. Want volgens Mulet gebeurt er iets soortgelijks bij het ochtendgloren (en trouwens ook bij zonsondergang!).

In het geval van de zon treedt de som van twee brekingen op ... Ten eerste beginnen de stralen van de zon die door de zon worden uitgezonden en de invloed van de zwaartekracht verlaten die door de ster wordt uitgeoefend, een recht pad op weg naar de aarde. Maar als ze ons naderen, is het onze beurt om hen te beïnvloeden en hun koers te buigen.

Breking combinatie

Dus wanneer de zonnestralen hier komen, breken ze ook wanneer ze het vacuüm van de ruimte passeren en de atmosfeer bereiken, wat resulteert in nog een andere verandering in hun richting - dit keer vanwege het snelheidsverschil waarmee ze reizen. in beide media, vacuüm van ruimte en atmosfeer.

Dus de zon die we nu zien, is niet precies waar we denken, maar achter de aarde - hoewel nog maar een paar graden te gaan voordat hij verschijnt. Met andere woorden, de positie van de zon op dit moment is alleen duidelijk, niet echt. En we hebben nog steeds de kwestie van de karakteristieke kleuren die we aan het begin van de dag aan de hemel zien - die volgens Mulet slechts een illusie zijn.

Pure illusie

Licht is slechts elektromagnetische straling en onze ogen kunnen een bepaald spectrum ervan detecteren - het zichtbare (uiteraard!). Je kunt je herinneren uit de natuurkunde dat elke golflengte van licht overeenkomt met een bepaalde kleur, en wit overeenkomt met het mengsel van alle kleuren, terwijl zwart overeenkomt met de afwezigheid van alle kleuren.

Zichtbaar spectrum

Want, zoals Mulet verklaarde, onder normale omstandigheden lijkt de lucht blauw omdat de atmosfeer als een soort prisma functioneert en in staat is om het witte licht van de zon af te breken. kortere golven - die overeenkomen met de blauwe en violette kleuren, vandaar de typische kleur van de lucht.

Tijdens de dageraad (of schemering) reist zonlicht echter door een grotere ruimte in de atmosfeer vanwege de positie van de aarde ten opzichte van de zon. Als gevolg hiervan neemt de absorptie toe en bedekt deze uiteindelijk ook andere golflengten - waardoor alleen restlicht overblijft in roodachtige en oranje kleuren.

* Geplaatst op 24-01-2017