Waarom zijn er geen driedubbele dieren?

Waarom er geen driebenige, driebenige dieren zijn, is een probleem dat volgens een nieuwe studie verband kan houden met een essentiële mijlpaal in de evolutie van het leven op aarde. "Als we proberen te begrijpen hoe evolutie als een proces gebeurt, moeten we begrijpen wat het wel en niet kan doen, " zei de auteur.

Tracy Thomson, afgestudeerd aan de Universiteit van Californië, publiceerde haar artikel over Bioessays op 18 september 2019. Het idee kwam tijdens een evolutieles bij paleontoloog Geerat Vermeiji. De leraar daagde de studenten uit om te denken aan een "verboden" fenotype en vervolgens een dier of plant uit te vinden die gewoon niet kon bestaan.

Thomson begon na te denken over hoe er dieren zijn die drie steunpunten gebruiken om te bewegen, in functie te blijven of te rusten, maar tegelijkertijd zijn er geen driebenige dieren, eigenlijk drieledige dieren.

Er zijn veel voorbeelden van dieren die op een of andere manier drie steunen gebruiken. De specht gebruikt staartveren om de boom vast te houden. Stokstaartjes blijven rechtop op twee benen en hun staart. Zesbenige insecten hebben bewegingswijzen waarbij ze om de drie, twee aan één kant en aan de andere kant bewegen. Papegaaien bewegen met behulp van hun bek.

Op drie steunen zijn vernietigt het energieverbruik om stabiel te blijven, in tegenstelling tot op twee staan. Om tweevoetig te zijn, moet het dier grote, brede voeten en spierkracht hebben om in balans te blijven.

Hoeveel leden ze ook hebben, het is een feit dat de overgrote meerderheid van de dieren bilateraal is. Bilaterale symmetrie is zo doordrongen in dierlijk DNA dat kan worden afgeleid dat deze genetische afdruk plaatsvond in de vroege stadia van de evolutie van het dierenleven, lang voordat benen, poten, klauwen of iets dergelijks bestonden. Toen ze ontstonden, evolueerden ze vanuit het uitgangspunt van 'twee kanten' door leden in paren te genereren.

Het is moeilijk te zeggen hoe een struikelde zich daadwerkelijk zou gedragen - de drie ondersteunende gedragingen die in de natuur bestaan, zijn niet noodzakelijkerwijs van toepassing op het dier met drie ledematen.

"Dit soort reflecterend experiment is nuttig voor het ontwikkelen van onze ideeën over evolutie", aldus Thomson van de uitdaging die hem inspireerde.

Nog een herinnering dat creativiteit en wetenschap samengaan!