Waarom voelen we ons als iemand naar ons kijkt?

Is het je ooit overkomen om plotseling dat rare gevoel te hebben, opzij te kijken en iemand te zien die naar je kijkt? Waar komt dit gevoel vandaan? Was het 'zesde zintuig' in actie, pure intuïtie of misschien de kracht van voorgevoel? Volgens Laura Moss van Mother Nature Network is het realiseren van wanneer iemand naar ons kijkt niet paranormaal en de oorzaak van dit fenomeen zijn de hersenen.

Volgens Laura zijn onze hersenen geprogrammeerd om "aanwijzingen" in de omgeving op te nemen en ons te waarschuwen als iemand naar ons kijkt. Dit maakt deel uit van ons overlevingsinstinct en, zoals hij heeft uitgelegd, hebben veel zoogdieren een soortgelijk systeem dat hen waarschuwt wanneer een ander dier - een potentieel roofdier - in de buurt is en op jacht is.

Detectie systeem

In het geval van mensen is het risicodetectiesysteem zeer effectief, vooral op afstand, wat betekent dat we gemakkelijk kunnen identificeren wanneer iemand naar ons kijkt - vooral als die persoon recht naar ons kijkt. Maar hoewel het een natuurlijke reactie is, denk niet dat het eenvoudige actie is, want om te beoordelen of we in de gaten worden gehouden of niet, moeten de hersenen veel informatie verwerken.

Studies hebben aangetoond dat alleen de positie van het lichaam of het hoofd van de "waarnemers" ons detectiesysteem kan wekken, en als die persoon tegenover ons staat, is het vrij eenvoudig om af te leiden waar hun aandacht op gericht is.

Bovendien wordt detectie nog eenvoudiger als het hoofd van de kijker in onze richting wordt gericht en het lichaam naar een ander wordt gericht, omdat men alleen in de ogen van het onderwerp hoeft te kijken om te bepalen waar hij naar kijkt. In die zin hebben mensen een voordeel ten opzichte van veel dieren, omdat pupillen en irissen opvallen uit de sclera - het witte deel van het oog - waardoor we de aandacht van anderen kunnen identificeren.

Volgens Laura is een van de redenen waarom mensen grotere sclera's hebben ontwikkeld, namelijk dat onze overleving grotendeels afhankelijk is van interactie met andere groepsleden - en het contrast tussen het oogwit en de pupil / iris vergemakkelijkt oogcontact. Terugkerend naar het risicodetectiesysteem, vertrouwen de hersenen ook op de informatie die is vastgelegd door onze perifere visie om een ​​gevaarlijke situatie te beoordelen.

Overlevingsinstinct

Volgens Laura zijn mensen geëvolueerd om zich te realiseren wanneer ze in de gaten worden gehouden, omdat elke blik van een andere persoon een potentieel risico oplevert. Een directe blik kan immers worden geïnterpreteerd als bewijs van dominantie of bedreiging, dus het is van vitaal belang voor ons behoud dat we gevaarssignalen kunnen identificeren.

Eén experiment onthulde dat wanneer we niet kunnen bepalen in welke richting iemand kijkt - omdat hij een zonnebril draagt ​​of zich op een slecht zichtbare plaats bevindt - we meestal het gevoel hebben dat we in de gaten worden gehouden. Dit komt omdat, bij gebrek aan informatie, de hersenen ervan uitgaan dat het onderwerp naar ons kijkt, omdat bij twijfel alert zijn de beste strategie kan zijn om aan een aanval te ontsnappen.

Bent u dankzij uw "zesde zintuig" aan gevaarlijke situaties ontsnapt? Reageer op het Mega Curious Forum