Nieuwe 'gevoelige' prothese geeft hoop aan geamputeerden

Een Oostenrijker zonder been werd de eerste geamputeerde die een prothese gebruikte die de gevoeligheid van het ontbrekende ledemaat nabootst en hoop geeft tegen fantoompijn. "Ik heb de indruk dat ik weer een voet heb", vertelde Wolfgang Rangger, een 54-jarige leraar die in 2007 knieproblemen had na complicaties van een beroerte, tegen AFP. "Ik glijd niet langer op ijs, ik voel het verschil wanneer ik op grind, beton, gras of zand loop. Ik voel zelfs de kiezelstenen", zegt de eerste patiënt die wordt bediend door professor Hubert Egger van de Universiteit van Linz (noord).

Zes maanden na het implantaat rent Wolfgang Rangger, fietst en klimt hij zelfs. Als je loopt, is je mank bijna onmerkbaar. Dit spectaculaire resultaat is het resultaat van een techniek die de verplaatsing van zenuwbundels combineert met de toepassing van sensoren die zijn aangesloten op een nieuw type prothese. In het geval van de patiënt van Linz namen artsen in het midden van de stronk de zenuwuiteinden die aanvankelijk leidden tot de geamputeerde voet. Daarna afbuigden ze ze naar het oppervlak van de dij, waar ze ze verbonden met het bovenste deel van de prothese.

Signaal naar de hersenen gestuurd

Op zijn beurt bevat het kunstmatige been sensoren onder de zool die is bevestigd aan andere cellen, simulatoren genoemd, die in contact staan ​​met de stronk. De informatie die wordt overgedragen tussen de sensoren en de simulatoren maakt het mogelijk het gevoel van het verloren ledemaat na te bootsen en uiteindelijk te reproduceren. Bij elke stap, telkens wanneer het druk op de grond uitoefent, stuurt de kunstmatige voet van Wolfgang Rangger een nauwkeurig signaal naar de hersenen.

"In een voet met een goede gezondheid zijn het de huidreceptoren die dit doen. Een geamputeerde heeft deze receptoren natuurlijk niet. Maar de informatiezenders, die de zenuwen zijn, blijven bestaan. Je moet ze alleen maar stimuleren." vat professor Egger samen. De Oostenrijkse arts had in 2010 al geïnnoveerd door een geestgestuurde armprothese te introduceren, dankzij een verbinding tussen de motorische zenuwen en de prothese. Deze keer is het principe hetzelfde, maar de koers is andersom: de informatie begint bij de prothese om de hersenen te bereiken.

Het einde van fantoompijn

Bovendien biedt de door Linz geteste prothese zijn drager een tweede voordeel dat, althans voor hem, even belangrijk is: het nieuwe systeem maakte een einde aan de fantoompijn die hij jaren had moeten ondergaan nadat hij zijn been in slechts enkele dagen had verloren. . "Met mijn conventionele prothese", herinnert Wolfgang Rangger zich, "kon ik alleen maar lopen. Ik kon niet meer dan twee uur per nacht slapen en had overdag morfine nodig."

Dit gevoel van angst in het ledemaat dat niet langer veel voorkomt, is te wijten aan een zich geleidelijk ontwikkelende overgevoeligheid in de hersenen die op de een of andere manier naar het geamputeerde ledemaat zoekt, legt professor Egger uit. Fantoompijn, zo vervolgt hij, wordt verergerd door de traumatische herinnering aan het ongeval of de ziekte die tot de amputatie heeft geleid. De 'gevoelige' prothese heeft dit verholpen door informatie terug te sturen naar de hersenen, waardoor de ijdele en oneindige zoekactie werd onderbroken. De kosten van het prototype worden geschat op 10.000 tot 30.000 euro. De industrialisatie zou al kunnen beginnen, maar het team van Linz wil de verkregen resultaten met de eerste patiënt wat meer bestuderen.

Wenen, Oostenrijk

Via in samenvatting.