Nog 10 ongelooflijk krankzinnige gevallen van massahysterie
Als je onze lijst van tien gevallen van collectieve hysterie hebt gevolgd en leuk vond om meer te willen, hoef je niet hysterisch te zijn. Hieronder zult u nog enkele gevallen van dit complexe sociopsychologische fenomeen kennen.
Maar laten we, voordat we beginnen, herhalen wat collectieve hysterie is, ook bekend als epidemische hysterie of psychogene massaziekte: het is een aandoening die een groep mensen treft die vergelijkbare symptomen, aandoeningen of reacties hebben, dus sympathiek voor elk feit, denkbeeldig of overdreven.
Lees in de onderstaande lijst meer over andere bizarre gevallen van dit intrigerende en besmettelijke fenomeen dat geneeskunde tart met een overtuigend antwoord. De exacte oorzaak van deze pathologie blijft een mysterie.
1. Het geval van de miauwen van de nonnen
Tijdens de middeleeuwen deed zich een verontrustend geval van massahysterie voor in een klooster in Frankrijk. Het incident begon met een non die miauwde als een kat en kort daarna de rest van het klooster. De groep vrouwen ontmoette elkaar om verschillende uren op specifieke momenten van de dag samen te miauwen.
Het onophoudelijke geschreeuw liet de bewoners in de buurt verbijsterd en woedend achter. De nonnen stopten pas met miauwen onder dreiging van slagroom nadat soldaten naar het klooster waren gestuurd.
Een ander soortgelijk geval deed zich ook voor in een klooster in Duitsland, toen een non haar partners begon te bijten. Vervolgens brak een bloedige epidemie uit en verspreidde zich naar andere verre kloosters. Het bizarre gedrag van de nonnen kan worden toegeschreven aan het intense geloof in die periode in het bovennatuurlijke. Bovendien waren ze kwetsbaar voor afleveringen van hysterie omdat ze hun religieuze leven in volledige beslotenheid en onder strikte regels hadden.
2. De grote angst
Aan het begin van de Franse revolutie trof een algemene paniek de boeren na het horen van geruchten over een vermeend aristocratisch plan om bandieten te gebruiken om hun dorpen en velden te plunderen. Paranoia zorgde ervoor dat de inwoners overal gevaar zagen, en zelfs kuddedieren werden aangezien voor bandieten.
Om zichzelf te beschermen vormden bewoners gewapende milities die zelf patrouilles uitvoerden en dat het probleem alleen maar verergerde. De milities zelf werden vaak verward met bandieten tijdens het wandelen in de buurt van naburige dorpen. Als dat alleen niet genoeg was, zouden sommige gewapende groepen nog steeds huizen en velden afbranden die behoren tot de lokale adel.
Pas toen duidelijk werd dat er geen aristocratische samenzwering was, kalmeerden de boeren. Maar deze reactie maakte de heersende klasse zo bang voor de boeren dat ze haastig een reeks hervormingen doorvoerde om hen te kalmeren. In feite werd de zaak die 'Grote Angst' werd genoemd, de katalysator die de oude sociale orde van Frankrijk afschafte - een gebeurtenis die later overal ter wereld tot uiting kwam.
3. De Alien Attack 2002 in India
Slechts een jaar na de hysterie van de moordenaar aap-man of "Man van Delhi", kwam een ander mysterieus wezen in het spel, ook in India. Bekend als de muhnochwa, of face scratcher, het wezen is vermoedelijk afkomstig uit de noordelijke Indiase staat Uttar Pradesh.
Hun slachtoffers vertoonden tekenen van krassen, soms diep en brandwonden. Meestal was het gezicht het zwaarst getroffen, maar andere blootgestelde delen van het lichaam, zoals armen en benen, hadden dezelfde tekens. Het wezen werd ook beschuldigd van het doden van een half dozijn mensen.
Bewoners waren woedend door de politie en beschuldigden hen ervan de bevolking niet te beschermen. Hierdoor vormden burgers surveillancegroepen om het beest te vangen. De onrust werd zo wijdverspreid dat de nationale overheid moest ingrijpen en agenten moest sturen om de zaak te onderzoeken.
Voorafgaand aan het onderzoek waren er bizarre theorieën over de oorsprong van muhnochwa. De ene was dat de politie geloofde dat Muhnochwa een soort drone was die door Pakistaanse agenten werd gebruikt om mensen te bespioneren. De wetenschappers die de zaak hebben onderzocht, legden echter uit dat de gevreesde muhnochwa niets meer was dan een natuurlijk fenomeen, bekend als bolvormige bliksem of balbliksem, dat vaak voorkomt tijdens lange periodes van droogte en kan branden wanneer het ermee in contact komt. Menselijke huid
4. De rel van headhunters
In sommige afgelegen gebieden van Maleisië en Indonesië ontstonden geruchten dat de overheid premiejagers had gesanctioneerd om te zoeken naar hoofden die zouden worden gebruikt als pilaren voor nieuwe gebouwen of bruggen. De paniek bereikte een hoogtepunt wanneer er in de buurt een nieuwe structuur werd gebouwd.
De Indonesische premier Soetan Sjahrir vertelde hoe dergelijke geruchten zijn dorp in Banda in 1937 verlamden. De straten waren leeg, met mensen die zich tot 19.00 uur thuis verschansten. Verhalen over vreemde geluiden en visioenen verhoogden alleen de paranoia; sommige vertellers deelden hun vermeende ontmoetingen en ontsnapten van de premiejagers.
Een andere angst vond plaats in 1979 op een ander eiland, dit keer in Borneo. Bewoners werden paranoïde na geruchten dat de overheid mensen ontvoerde met het doel een nabijgelegen brug te versterken. Een avondklok werd opgelegd, lokale scholen gesloten en patrouilles werden gevormd. Voor experts die de gevallen hebben geanalyseerd, zijn de geruchten over "koppensnellers" in wezen een angst die een ongemakkelijke ideologische relatie tussen stammen en hun regering weerspiegelt, die zich van tijd tot tijd voordoet.
5. De Louisiana Writhing Epidemic in 1939
In het voorjaar van 1939 registreerde een school in Louisiana een enorm geval van verwringingen onder vrouwelijke studenten. De epidemie begon nadat een meisje tijdens de jaarlijkse dans van de school oncontroleerbare spasmen in haar rechterbeen had ervaren.
De spasme-aanvallen van het meisje verslechterden aanzienlijk in de daaropvolgende weken, en minder dan een maand later begonnen haar vrienden en klasgenoten ook episodische spasmen te krijgen. De onrust verslechterde toen de ouders van de studenten, wanhopig voor de situatie, hun kinderen van school wegjaagden; wat leidde tot geruchten dat het een besmettelijke ziekte was. Het duurde een week voordat de dingen eindelijk tot rust kwamen.
Wat zou de kronkelende aanval hebben veroorzaakt? Was het iets in het water? In de lucht? Voor de onderzoekers die de zaak bestudeerden, was het allemaal een poging van een verliefd meisje om aandacht te krijgen. Patiënt Nul, Helen genaamd, was een slechte danseres en maakte zich constant zorgen over het verliezen van haar vriendje aan een jongere eerstejaarsstudent.
Ze concludeerden dat het onderbewustzijn van Helen het probleem oploste door een pijnlijke samentrekking in haar been te veroorzaken waardoor ze ook kon worden vrijgesteld van zo'n gehate dansles. In principe doodden de hersenen van Helen twee vliegen in één klap!
6. De griezelige zaak van de "Insect Kiss" van 1899
Ondanks zijn romantische bijnaam, oorspronkelijk "Kissing Bug", was hij daar niets van. In feite werd de term bedacht door een gewetenloze verslaggever, en de geschiedenis - of hoax - slaagde erin om in 1899 nationale bekendheid in de Verenigde Staten te bereiken.
James McElhone, een journalist in de Washington Post, liet zijn verbeelding de vrije loop om een vreemd geval uit te leggen van mensen met vlekken rond hun mond, die de oorzaak aan een soort insect toeschrijven. Hij schreef een sensationeel verhaal over hoe de slachtoffers "zwak vergiftigd" waren en hoe insecten een nieuwe pest konden beginnen.
Onnodig te zeggen dat de geschiedenis in het hele land tot een aantal paniek heeft geleid. Kort na de kop werden alle gevallen van verwondingen aan het gezicht toegeschreven aan de 'insectenkus'. In één geval beschreef een vrouw de aanval nog steeds meer als de beet van een vampier dan die van een insect - gelukkig had dit verhaal niet veel eer, anders zouden er twee collectieve hysterieën zijn!
Op straat waren zelfs bedelaars op hun hoede voor pleisters, terwijl sommige opportunisten een vermeende remedie voor de epidemie claimden en alleen financiële hulp nodig hadden - niets nieuws, toch? Er is echter geen echte zoeninsect op heterdaad betrapt; Entomologen beweerden natuurlijk dat het hele ding niets meer was dan 'een kranten-epidemie'.
7. Loudun's demonische bezittingen in 1632
Een van de beroemdste gevallen van massabezit in de Franse geschiedenis vond, zoals je je kunt voorstellen, plaats in een klooster. De vermeende bezittingen in Loudun begonnen in 1632. Nonnen van de religieuze orde van Ursuline beweerden dat hun parochiepriester en religieuze directeur Urbain Grandier demonen bevolen om ze te bezitten om ze flexibeler te maken voor hun seksuele voorstellen.
De resultaten van de exorcismen van de nonnen, en later Grandier's proces, waren zo sensationeel dat duizenden mensen aanwezig waren. Het evenement was zo groot dat het zelfs de aandacht trok van koning Lodewijk XIII en kardinaal Richelieu. Twee jaar later werd Grandier schuldig bevonden aan hekserij en pact met de demon, die levend werd verbrand. Gerechtigheid gedaan, toch?
De waarheid lijkt echter anders te zijn geweest. De bezittingen kunnen deel uitmaken van een plan om Grandier van zijn positie in de parochie te verdrijven. Grandier werd beschouwd als een aantrekkelijke man, rijk en goed opgeleid, goed verbonden en van groot belang in de politieke cirkel. En dat was (of is) het recept voor het aantrekken van vijanden.
Andere tegenstanders waren andere priesters en bisschoppen, die de zaak zagen als de perfecte gelegenheid om Grandier in diskrediet te brengen. Het hoofd van de nonnen, Jeanne des Anges, vestigde ook de aandacht op het bevorderen van haar eigen carrière in het klooster. Zelfs de echte interesse in de zaak had politieke boventonen (Grandier had kardinaal Richelieu beledigd). Wat de exacte reden ook is, Grandiers dood belette de bezittingen niet om door te gaan tot 1637 en werd een soort circusattractie.
8. De paniek van fantoomzwangerschap
Een extreem zeldzame vorm van massahysterie deed zich voor bij patiënten in een psychiatrisch ziekenhuis in Londen in de vroege jaren 1970. Het begon toen een 17-jarige student met de naam Louise haar medepatiënten vertrouwde dat ze een baby verwachtte.
Deze verklaring was echter onjuist. Voorafgaand aan haar opname had Louise een geschiedenis van overdreven aandachtzoekend gedrag en had ze een nogal promiscuus leven. Haar toestand verslechterde echter nadat ze hoorde van de zwangerschap van haar beste vriendin en de daaropvolgende dood na de bevalling.
De experts concludeerden dat deze traumatische ervaring haar symptomen van een zwangerschap (of fantoomzwangerschap; psychologisch) maakte als een persoonlijke angst voor de gevolgen van onbeschermde seks, of als een manier om zich te identificeren met haar overleden beste vriendin.
Hoe dan ook, Louise's ongelooflijk overtuigende persoonlijkheid was genoeg om een zwangerschapspaniek bij de rest van de vrouwelijke patiënten te veroorzaken. Enkele dagen nadat Louise haar vermeende zwangerschap had onthuld, waren andere patiënten (waaronder één zonder voorgeschiedenis van seksuele activiteit) ook bang om zwanger te zijn. Dit alles veroorzaakte een tumult in de afdelingen. Alleen door voortdurende geruststelling dat ze nooit zwanger waren, kwamen vrouwen eindelijk tot rust.
9. The Fear of Contaminated Coke, 1999
De ernstigste bedreiging voor het virtuele monopolie van Coca-Cola in Europa begon in juni 1999, toen naar verluidt meer dan 100 studenten in België ziek werden na het proeven van het drankje. In een voorlopig onderzoek werd de verkoop van het product in verschillende Europese landen verboden, waardoor Coca-Cola een schadevergoeding van US $ 200 miljoen kreeg.
Hoewel onderzoek van de besmette partijen verontreiniging aantoonde (kooldioxide en fenol werden gevonden), speculeerden twee Belgische wetenschappers dat de aanwezige verontreinigingen onvoldoende waren om echte schade aan te richten; voor hen was het incident vooral "een geval van massahysterie", deels veroorzaakt door eerdere gevallen zoals gekke koeienziekte en met dioxine besmette dierlijke producten.
Het onderzoek georganiseerd door de Belgische Hoge Raad voor Hygiëne (vergelijkbaar met onze ANVISA) in maart 2000 bevestigde deze aantijgingen en verklaarde dat de meerderheid van de slachtoffers leed aan een "massapsychogene ziekte".
10. De Bin Laden-jeuk
Van oktober 2001 tot juni 2002 werden duizenden studenten, voornamelijk elementaire studenten, getroffen door een uitslag die zonder bekende oorzaak verscheen. De uitbarsting kan enkele uren tot twee weken duren en daarna net zo mysterieus verdwijnen als hij is ontstaan. Was dit een succesvol geval van bioterrorisme onder de invloed van de recente aanslagen van 11 september op de tweelingtorens van het World Trade Center en de angst voor miltvuuraanvallen?
Het antwoord op die vraag: ja en nee. Hoewel uitslag altijd endemisch is op scholen, zorgde de angst voor een bioterroristische aanval ervoor dat studenten meer aandacht aan hun huid besteden; Het bracht ook schoolverpleegkundigen ertoe meer gevallen te melden dan normaal.
Personeel van de Centers for Disease Control and Prevention merkte ook op dat sommige studenten opzettelijk schuurpapier op hun huid wreven in een poging om thuis te blijven, zodat ze niet naar school konden gaan. De zaak heeft zelfs een term gewonnen, de "Bin Laden Jeuk" (of Bin Laden jeuk) - hoewel uiteindelijk niet bestaand - en was een enorm succes bij het uitlokken van massahysterie.
Bonus: kindermishandeling hysterie in de kinderopvang
In de jaren tachtig en negentig veroorzaakte één geval furore over een fantasievolle opzegging die bekendheid verwierf door media-misbruik van verspreiding van geruchten, wat bijdroeg aan massahysterie. Werknemers in een kinderdagverblijf in Kern County, Californië, zijn beschuldigd van het uitvoeren van satanische rituelen en ander kindermisbruik.
Een van de fantastische claims is dat kinderen werden gedwongen om scènes te bekijken van live executies, verkrachting, marteling en allerlei gewelddadige inhoud. Er zijn geen aanwijzingen gevonden voor dergelijke daden en het spreekt voor zich dat vrijwel alle beschuldigden later werden vrijgesproken - maar niet voordat ze een goede tijd in de gevangenis doorbrachten en in wezen hun leven verwoestten.
En wat was de oorzaak van deze hysterie in de eerste plaats? Het antwoord was te vinden bij de ouders zelf. Omdat het gebruikelijker werd voor zowel man als vrouw om buitenshuis te werken, moesten ze hun kinderen aan de kinderopvang toevertrouwen - dit genereerde een opeenstapeling van angst en schuldgevoelens.
Kinderopvangwerkers zijn in feite de perfecte zondebok voor ouders geworden, die hen "helpen" hun eigen tekortkomingen te negeren. Voeg daar de valse getuigenissen aan toe, die de kinderen schandelijk dwingen de beschuldigingen te versterken, en hier is het: het perfecte recept voor het equivalent van "middeleeuwse heksenjacht" in het midden van de 20e eeuw.
* Oorspronkelijk geplaatst 03/20/2014.
Aanbevolen
