Wist je dat de zon je huid zelfs in het donker kan beschadigen?

Zomer, strand, zwembad en dat kleurtje. Veel mensen zijn op dit moment bedreven in het veranderen van de 'kleur van de zonde', vooral vrouwen, maar deze look wordt natuurlijk mooier en duurzamer door het gebruik van zonnebrandmiddelen en blootstelling op aanbevolen tijden (voor 10 uur en na 4 pm)

Niet iedereen volgt deze regel en niet iedereen gebruikt zonnebrandcrème. Het is ook belangrijk om te onthouden dat de beschermer het hele jaar geldig is, omdat we altijd worden blootgesteld aan zonlicht, wat langdurige schade kan veroorzaken. Maar wist je dat de zon je huid zelfs in het donker kan beschadigen? Maar hoe gebeurt dit?

Schadelijk effect

Volgens het artikel van Los Angeles Times van Deborah Netburn hebben wetenschappers ontdekt dat het agressieve effect van zonlicht zelfs uren na blootstelling volgt, en continu het DNA van epidermale cellen beschadigt. Dat wil zeggen, zelfs wanneer u in de donkere duisternis van uw kamer slaapt, kunnen de nadelige effecten van de zon op uw huid werken na dagelijkse blootstelling.

De laatste studie over het onderwerp werd in februari gepubliceerd in Science, en de onderzoekers zeiden dat iets meer dan 50% van de schade van de zon aan het DNA van cellen plaatsvindt binnen 3 uur na blootstelling via een chemisch proces dat ze noemen. van "donkere weg".

"De belangrijkste les van ons onderzoek is dat je huid steeds beschadigd raakt als je uit de zon stapt, " zei Douglas Brash, professor therapeutische radiologie en dermatologie aan Yale School of Medicine en senior auteur van het onderzoek.

Zoals we eerder zeiden, is het geen nieuws dat blootstelling aan UVA- en UVB-stralen het DNA van huidcellen negatief beïnvloedt. Wetenschappers weten dit al 50 jaar. De conclusie dat er een continu effect is, is echter pas nu geverifieerd.

En dit gebeurt als volgt: wanneer een foton wordt geabsorbeerd door DNA, kan dit de verbinding van twee van de basisletters van de ketting doen smelten. Deze actie veroorzaakt een onnatuurlijke plooi in het DNA en bemoeilijkt juiste replicatie.

Dit type schade wordt de pyrimidine-cyclobutaandimeer (CPD) genoemd en treedt op in 1 miljoenste van een miljoenste seconde, net nadat het foton de huid raakt. Als gevolg hiervan kan melanine uit elkaar vallen, waardoor de ontwikkeling van huidkanker wordt vergemakkelijkt.

Het begin van studies

In 2011 deden Douglas Brash zelf en zijn collega Sanjay Premi, een geassocieerd onderzoeker in therapeutische radiologie bij Yale, een verrassende ontdekking. Ze gingen menselijke en ratten huidcellen bestuderen, melanocyten genaamd, die melanine produceren om te beoordelen hoe ze reageerden op blootstelling aan ultraviolet licht.

Volgens wat ze aan de LA Times hebben gemeld, hebben de onderzoekers de cellen blootgesteld aan UV-licht en vervolgens het aantal CPD's gemeten om er zeker van te zijn dat alle laboratoriumapparatuur goed werkte.

Toen ze een paar uur later opnieuw naar de monsters keken, dachten ze dat het aantal dimeren zou dalen als gevolg van celreparatiemechanismen, maar in plaats daarvan was het aantal toegenomen.

“De eerste keer dat we dat deden, dachten we dat het een defect was. Maar we repliceerden verschillende keren, met behulp van verschillende technieken om te bevestigen dat het echt echt was, "zei Premi. Dientengevolge realiseerden ze zich dat blootstelling aan ultraviolette stralen het DNA bleef beschadigen, zelfs nadat de lichten uitgingen en besloten te onderzoeken waarom.

Vervolgens ontdekten ze door een reeks experimenten dat directe blootstelling aan ultraviolet licht ervoor zorgt dat dimeren in het DNA van alle huidceltypen voorkomen, maar alleen melanocyten blijven deze defecten accumuleren in de afwezigheid van licht.

Het probleem is dat dit een andere patstelling van het onderzoek was, omdat melanine de huid beschermt tegen directe blootstelling aan de zon, maar nu leek het de belangrijkste bron van agressie te zijn van het zogenaamde "donkere pad".

Dus besloten ze verder te onderzoeken en, na verder experimenteren, ontdekten de wetenschappers dat UV-licht de enzymen in de cel activeert die samen een elektron in de melanine stimuleren. De elektronenenergie van deze stimulus wordt overgedragen op het genetische materiaal, dat op zijn beurt dezelfde schade veroorzaakt als gevolg van directe absorptie van een foton door DNA.

Onderzoeker Brash zei dat het chemische effect vergelijkbaar met het "donkere pad" is waargenomen bij kwallen en vuurvliegjes, maar nooit eerder bij zoogdieren. Vuurvliegjes gebruiken bijvoorbeeld de energie van gestimuleerde elektronen om bioluminescentie te genereren.

De onderzoekers zeggen ook dat de ontdekking nu kan leiden tot de ontwikkeling van een manier om deze post-Sun agressie te voorkomen, omdat de huidige beschermers niet volledig effectief zijn en er nog een soort product nodig is om het effect te voorkomen.

* Geplaatst op 3/4/2015