Druk je meestal op de 'snooze'-knop? Begrijp hoe het het lichaam beïnvloedt

Na een leuke zaterdag en een rustzondag is er altijd een pijnlijke maandag. Als je, net als ik, niet het minste talent hebt om op een natuurlijke manier vroeg op te staan, dan zul je zeker moeite hebben je ogen te openen en de afspraken van de dag na te komen.

En tot overmaat van ramp, er is altijd die irritante ring van de wekker die je in slaap nooit weet waar hij vandaan komt en waarvoor hij dient. Dus als je de mijne bent, verzamel je alle kracht om één doel te bereiken: druk op de sluimerknop. De rust en stilte die snel volgt lijkt de moeite waard te zijn, en u stelt zich al de volgende vijf gezegende minuten slaap voor die u kunt genieten zonder het ongemak van de wekker.

Het gevoel is dat we ons lichaam wat meer tijd geven om daadwerkelijk te herstellen en dan kunnen we in volle kracht opstaan. Vinger verkeerd. Als je ook het ochtendritueel van de sluimerknop oefent, weet je dat het steeds moeilijker wordt om wakker te worden. Natuurlijk beïnvloedt dit soort gedrag rechtstreeks het functioneren van ons lichaam, dus begrijp alles wat er met je slaap gebeurt beter.

“Nog 5 minuten”

Wanneer je het opstaan ​​uitstelt, maak je het ontwaken nog moeilijker. Als je weer gaat slapen, komen je hersenen in de eerste slaapfase, wat de slechtste tijd is om wakker te worden. En weet dat hoe moeilijker het is om wakker te worden, hoe meer we het gevoel hebben dat we slecht slapen.

Een van de belangrijkste gevolgen van zeer vroeg en abrupt opstaan ​​is een effect dat slaapinertie wordt genoemd . Gedoopt in 1976, verwijst dit fenomeen naar dat moment waarop we nog enige tijd verbijsterd zijn, tussen het moment dat we wakker worden en het moment dat we echt wakker en volledig bewust zijn. Hoe abrupt we wakker worden, des te ernstiger is de traagheid van de slaap.

We kunnen zelfs de indruk hebben dat deze periode snel voorbijgaat, maar de overgang tussen slaap en bewustzijn verloopt geleidelijk en langzaam. De delen van de hersenen die overeenkomen met fundamentele fysiologische functies beginnen bijna onmiddellijk te functioneren, maar het corticale gebied - dat verband houdt met zelfbeheersing en besluitvorming - duurt veel langer om te activeren.

Binnen enkele minuten na het ontwaken zijn geheugen, reacties, aandacht, alertheid en zelfs het vermogen om kleine wiskundige bewerkingen uit te voeren niet actief. Het bewijs hiervan is dat eenvoudige taken - zoals het openen van een deur of het vinden van de badkamerverlichting - veel ingewikkelder zijn als we opstaan.

De traagheidsduur

Door de staat van onze hersenen beter te begrijpen zodra we wakker worden, is het gemakkelijk om af te leiden dat dit niet het ideale moment is om een ​​rationele beslissing te nemen. Juist vanwege slaapinertie doen we dingen die we niet zouden moeten doen en de belangrijkste is de sluimerfunctie.

Een studie van de Harvard University School of Medicine ontdekte dat slaapinertie tussen twee uur en vier uur kan duren om volledig te verdwijnen. Activiteiten zoals ontbijten, douchen en in contact komen met licht lijken de resultaten niet te veranderen. Dit alles geeft aan dat wat er ook gebeurt, ons brein alleen op zijn eigen tijd werkt.

Aan de andere kant, als we op natuurlijke wijze wakker worden, zoals vaak het geval is bij luie weekendochtend, is dit te wijten aan twee factoren: de hoeveelheid extern licht en de instellingen van onze interne klok - ook bekend als het circadiane ritme. Omdat ons interne ritme niet overeenkomt met het werkelijke tijdstip, hebben we een aantal externe bronnen gebruikt die ons helpen de veranderingen in het dagelijks leven te simuleren.

De verschillende tijden

Het verschil tussen onze natuurlijke en biologisch bepaalde wekuren en de echte, sociaal opgelegde tijd die we opstaan ​​wordt sociale jetlag genoemd . Dit effect wordt berekend op basis van de regelmaat van de slaap en niet op basis van de duur.

Bezorgd of we echt op het juiste moment voor ons lichaam slapen, heeft Till Roenneberg, hoogleraar chronobiologie aan de Ludwig-Maximilians Universiteit in München, een onderzoek uitgevoerd en geconstateerd dat ongeveer een derde van de bevolking lijdt aan extreme sociale jetlag, met een gemiddeld verschil van meer dan twee uur tussen uw natuurlijke tempo en sociaal bepaalde tijd. Nog eens 69% van de mensen lijdt milder en heeft een verschil van minstens een uur.

In een ander onderzoek ontdekte de onderzoeker dat sociale jetlag voor een hoge prijs uitkomt: een verhoogd gebruik van alcohol, sigaretten en cafeïne zijn enkele van de gevolgen, naast een toename van het risico op obesitas met 33%. "Slapen en wakker worden op 'kunstmatige' tijden kan het meest risicovolle gedrag zijn in de moderne samenleving", zegt Roenneberg.

Volgens de wetenschapper overbelast het gebrek aan regelmatige slaap het lichaam zodanig dat dit een van de belangrijkste redenen is waarom werknemers in de nachtdienst hogere percentages kanker, fatale hartaandoeningen en andere chronische ziekten hebben., zoals diabetes. Verder onderzoek met medische studenten toonde ook aan dat slaapregelmatigheid, in plaats van duur en kwaliteit, de prestaties van studenten in de klas en examens beïnvloedde.

Hoe word je beter wakker?

Gelukkig weten wetenschappers al dat de effecten van slaaptraagheid en sociale jetlag kunnen worden teruggedraaid. Ze ontdekten dat desoriëntatie in de ochtend het gevolg is van de ophoping van melatonine - het slaapregulerende hormoon dat meestal ongeveer twee uur na het ontwaken verdwijnt. Om deze reden, als we onze slaap konden synchroniseren met de helderheid van de dag, zou het veel gemakkelijker zijn om op te staan.

Omdat dit vrijwel onmogelijk is voor de meeste mensen, is de beste manier om de dag goed te beginnen - en niet als een slaapwandelaar die op de automatische piloot werkt - om op je eigen tijd wakker te worden. Langzaam wakker worden, zonder de druk en het gedoe van de wekker en met behulp van duidelijkheid en biologie, is je beste kans om je hersenen uit oncontroleerbare slaap te halen en het langzaam in bewustzijn te brengen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat wanneer we volledig wakker zijn, we het meeste uit onze geest kunnen halen.