"Uitwisseling van vriendelijkheid" tussen vuile mond politici gebeurde al in het oude Rome

Inmiddels is het je misschien opgevallen dat we de beruchte periode van vrije verkiezingspropaganda op radio en tv al zijn ingegaan. In de afgelopen jaren hebben we zelfs minder inkrimping en rally's gezien met allerlei godslastering onder de kandidaten, maar helaas zijn vloeken rivalen gebruikelijk op dit moment vóór de verkiezingen. En wist je dat deze 'vriendelijkheidsuitwisseling' niet recent is? Ja, een nieuwe studie geeft aan dat mensen met een vuile mond al honderden jaren geleden actief waren in het oude Rome.

Volgens het onderzoek wisselden Romeinse leiders vaak verbale aanvallen uit en maakten ze schandelijke beschuldigingen tegen hun tegenstanders. En de heersers werden ook beledigd door de gemeenschappen waar ze het bevel over hadden. De onderzoeksauteur is Martin Jehne, professor in de oude geschiedenis aan de Technische Universität Dresden, Duitsland.

Zijn werk, getiteld "Divided Society", gaat in op misbruiken en barrières tussen sociale groepen van de oudheid tot heden. De tekst wijst erop dat Romeinse senatoren tactiek gebruikten om het moreel van de tegenstander te verlagen en zijn positie onder zijn aanhangers te versterken - een strategie die terugkomt in de politieke arena van vandaag.

het oude rome

De beledigingen werden gebruikt als een mix van entertainment en agressie, met als doel aandacht te trekken en verwijzingen te genereren - iets dat tot op de dag van vandaag niet veel is veranderd, toch? "Dit is vergelijkbaar met de beledigingen, bedreigingen en haatdragende taal die we vandaag op internet zien", zegt Jehne.

Maar een dergelijke strategie kan onverwachte effecten hebben als er een grote populariteit is voor de meer beledigde kant. “Beledigen in de publieke context betekent altijd vechten voor publieke goedkeuring. En je weet nooit zeker hoe mensen zullen reageren, 'waarschuwt Jehne.

De evolutie van ongepast

Romeinse politici handelden soms wild in hun toornige momenten. Het onderzoek stelt dat Marcus Tullius Cicero, een beroemde spreker die in de eerste eeuw na Christus leefde, ooit zijn rivaal Clodius beschuldigde van het incesteren van zijn eigen broers en zussen. In reactie daarop "vervloekte" Cloudius Marcus door te zeggen dat hij "zich als een koning gedroeg". Maar wat bedoel je, de een zweert en de ander complimenten? Welnu, in die tijd klonk de uitdrukking Clodius als een discrete aanval op de Romeinse Republiek, waardoor de pretenties voor royalty werden vermeden. Dat wil zeggen, het was een verfijnde vergelding.

Zoveel als de Romeinse senatoren de koninklijke lucht minachtten, ze kwamen uit bevoorrechte families en leerden van hun oudsten om door het mijnenveld van politieke smet te navigeren in, zeg, slimmer. "Ze leerden het werk doen door observatie en imitatie. Dus als ze getuige waren van een harde discussie met beledigingen onder de senatoren, zouden ze ook leren hoe het te doen en het te ondersteunen."

Het beledigen van het oude Rome was een tactiek om tegenstanders te ondermijnen en volgers te beïnvloeden van "beledigingen" op basis van observatie en imitatie.

Na verloop van tijd lijken we het allemaal een beetje te hebben afgeleerd. Tegenwoordig verwijzen Democraten en Republikeinen graag naar elkaar als Sneeuwwitje dwergen - "leugenaar", "lui", "lui", "verrader", naast andere aanhankelijke bijnamen. President Donald Trump is een ingehouden kampioen: hij heeft de Noord-Koreaanse leider Kim Jon-un 'Little Rocket Man' genoemd (een toespeling op het lied van Elton John) en heeft senator Elizabeth Warren al belachelijk gemaakt door haar ' Pocahontas 'en' Goofy '.

En we komen hier niet eens op het nationale toneel, omdat het niet de bedoeling is beledigingen van de vijfde categorie ter sprake te brengen.

Vloeken hoort bij onze natuur

Maar het waren niet alleen politici die het werkwoord graag besteedden aan ongepastheid. De mensen zwaaiden zelf graag met hun heersers - wat trouwens ook niet veel veranderde. De studie illustreert dit met de opname van een toneelstuk dat plaatsvond in 59 voor Christus, toen politicus en generaal Gnaeus Pompeius Magnos, ook bekend als Pompeius, een uitvoering bijwoonden ter ere van de god Apollo.

Toen een acteur in een van zijn dialogen zei: 'Voor onze ellende, je bent geweldig', barstte iedereen in het publiek lachend naar Pompeius toen ze erop stonden dat de zin opnieuw door de cast zou worden herhaald. Historicus Cicero zei dat de jongen de scène maar liefst 1000 keer opnieuw moest spelen.

“Dit is natuurlijk overdreven. Maar Pompeius moest daar allemaal zitten en lijden terwijl mensen hem uitlachten. Het hele evenement was erg beledigend voor zijn figuur en hij kon er niets tegen doen ', zegt de onderzoeker. “Onze onderzoeksgroep in Dresden concludeerde dat we inventiviteit gebruiken als een complexe kunstmatige term om te beledigen, misbruiken, belasteren, discrimineren enzovoort; en dat dit een universeel kenmerk is in menselijke samenlevingen. "

Pompey

Dat wil zeggen, vloeken is al lang een deel van ons. Maar hoewel dit iets is waaraan we niet kunnen ontsnappen, hebben we altijd de kans om bepaalde grenzen te stellen als individuen en gemeenschappen. "We kunnen misschien niet eens ontsnappen aan de drang om te beledigen, maar mensen zijn nog steeds in staat om grenzen te stellen en te stellen door onaanvaardbaar gedrag te confronteren en op te roepen, ongeacht hoe hoog hun positie is, " suggereert Jehne.

***

Kent u de Mega Curioso-nieuwsbrief? Wekelijks produceren we exclusieve content voor liefhebbers van de grootste bezienswaardigheden en bizarre van deze grote wereld! Registreer uw e-mail en mis deze manier niet om contact te houden!