Het schilderen van Monet duurt 3 jaar om te herstellen - begrijp hoe het proces eruit ziet

Wanneer u zich in een museum of galerij bevindt, moet u altijd de basisregel onthouden voor mensen die deze plaatsen bezoeken: raak de werken niet aan. Een Ier genaamd Andrew Shannon, drie jaar geleden, besloot niet alleen tegen deze basisregel in te gaan tijdens een bezoek aan de National Gallery in Dublin, Ierland, maar vernietigde in een moment van woede eenvoudig een scherm van niemand minder dan Monet, een van de grootste vertegenwoordigers van het impressionisme.

Dankzij de woedeaanval van Shannon werd de £ 8 miljoen "Agentuil Basin met een enkele zeilboot" - het equivalent van $ 31 miljoen - volledig vernietigd. Daarom zit Shannon een gevangenisstraf van vijf jaar op en het restaureren van het schilderij heeft bijna net zo lang geduurd voordat het eindelijk was voltooid.

Hoe werkt het

Details van het restauratieproces zijn vrijgegeven door experts van de National Gallery. Als je nieuwsgierig bent hoe schade van dit niveau kan worden hersteld, houd er dan rekening mee dat het proces extreem langzaam en delicaat is.

De eerste stap is om ervoor te zorgen dat alle stukken van het werk in elkaar worden gezet. Omdat het een 130 jaar oud schilderij was, vielen ten tijde van de klap stukjes van het canvas en scherven van verf op de vloer of het frame. Restauratiespecialisten moesten al deze stukken ophalen om het herstelproces te starten.

Zelfs na het verzamelen van alle fragmenten begon de moeilijkheid van het werk net, want sommige stukken waren te klein, tot het punt dat het bijna onmogelijk was om ze terug in het schilderij te plaatsen, zelfs met behulp van microscopen. Om de taak te voltooien, ondergingen de stukken een laboratoriumanalyse om de chemische componenten te vinden die aanwezig zijn in de verf die Monet gebruikt.

eerste

Nadat de inktsamenstelling was ontdekt, begon het herstel. De volgorde van hervorming stond op zijn kop. Om het werk te behouden, bedekten de restaurateurs het met een dierlijke lijm op waterbasis. Het idee was om het scherm harder te maken tijdens de renovatie.

Het proces was gebaseerd op het gebruik van kleine microscopen en hulpmiddelen, zoals een verwarmde minispatel om gelokaliseerde doses warmte op het schilderij te richten. Dus heel langzaam werd elk bit opnieuw uitgelijnd op het bord. Het proces had een speciaal lijmblad voor dit type procedure, dat werd ontwikkeld in Duitsland en al 40 jaar in dit type reparatie wordt gebruikt.

Elke dag, na de vermoeiende uren van miniatuurwerk, werd het werk gehuld in een kas die de lijm op een constante temperatuur hield.

precisie

Ter vergelijking: het herstellen van een werk is als microscopische chirurgie. Elk fragiel fragment kan worden vergeleken met de kleine bloedvaten die het menselijk lichaam vullen. Elke fout kan fataal zijn en daarom is alle voorzichtigheid laag. Zelfs gips werd gebruikt bij de reconstructie van het schilderij - om de meest opvallende lijnen veroorzaakt door de klap te repareren.

Een van de meest bizarre dingen van dit herstelproces is het feit dat elke wijziging die u op het scherm aanbrengt onomkeerbaar is, wat betekent dat er slechts één kans is dat de taak correct wordt uitgevoerd. Geen wonder dat het hele proces drie jaar duurde om te voltooien. Dus, had u enig idee dat restauraties zo ingewikkeld waren?