Duikers vinden gigantische zak inktviseieren in Noorwegen

Diepzee-expedities kunnen nog grotere geheimen onthullen dan die welke door duikers worden gezocht. Het is niet ongewoon voor de oceaan om enkele fenomenen te onthullen die nog nooit eerder zijn gezien en dat is precies wat er recent gebeurde tijdens een duik in de Noorse wateren bij Ørstafjorden toen ze een gigantische zak inktviseieren vonden.

Volgens de Daily Mail was de expeditie bedoeld om een ​​WWII-wrak te bezoeken, maar de mysterieuze gigantische doorschijnende "bubbel" viel op slechts 10 meter boven de oceaanbodem.

De bijeenkomst, die in het begin voor veel ongemak zorgde, werd opgenomen en gepubliceerd op sociale netwerken. Hoewel het op een "buitenaards" object lijkt, is het "slechts" een gigantische zak inktviseieren. Duikers Ronald Raasch en Nils Baadnes zijn te zien in de video die de enorme luchtbel in het troebele water inspecteert. Terwijl ze hun lantaarns op het object richtten, konden ze duizenden kleine larvenachtige wezens zien. Dat wil zeggen, de zak had mogelijk duizenden kleine inktvissen.

Het vinden van inktvis eierzak is bijna een zeldzaamheid

De volledige video werd gepubliceerd in het officiële account van het oceaanvaartuig REV, dat duidelijk maakte dat het "een massa eieren" is. Deze inktvismassa's worden meestal niet gezien omdat de zakken zich vullen met water en zinken naar de bodem van de moeilijk bereikbare oceaanbodem. Desalniettemin is dit niet de eerste keer dat mariene onderzoekers een inktvis "hatcher" tegenkomen.

In 2015 vond inktvisexpert Danna Staaf ook een inktvismassa in de Golf van Californië. Destijds merkte de onderzoeker op dat de pasta functioneerde als een beschermend schild voor inktvisembryo's, waardoor ze werden beschermd tegen roofdieren en parasieten. "We weten dat Mummy Squid deze speciale klieren in het lichaam heeft die gelei maken en ze mengt die gelei op de een of andere manier", legt Staaf uit in een video gepubliceerd door National Geographic.

Ze zei dat het niet precies bekend is uit welke chemicaliën de bubbel bestaat, maar ze produceren wel een reactie die hen de mogelijkheid geeft om water te absorberen en uit te zetten.

Voor onderzoekers is de expansie en het elastische karakter van de bel mogelijk om te helpen voldoende ruimte tussen elk embryo te behouden en toch zodat elk ei voldoende zuurstof kan hebben om zijn inktvis te ontwikkelen.

Wat de recente bijeenkomst betreft, blijft de vraag: wat voor soort inktvis werd "gekweekt"? Onder de soorten waarvan bekend is dat ze in Noorse wateren leven, zijn de artisjokinktvis en de vliegende pijlinktvis, maar het is nog niet bekend welke pijlinktvissen werden voorbereid.