Japan Customs: Ohaguro, de oude praktijk van zwarte tanden
Japan staat wereldwijd bekend als het land van eigenaardigheden. Maar wat je hier gaat bekijken, is een beetje anders - het gaat niet over een opkomende mode of trend die succesvol is geweest in het Land van de rijzende zon. Ohaguro - zoals tandenpoetsen wordt genoemd - is een oude techniek die deel uitmaakt van de geschiedenis van Japan.
De praktijk was om een preparaat te gebruiken, vooral om de tanden zwart te kleuren - een kleur die wordt geassocieerd met schoonheid. Het gebruikte mengsel had geen specifiek recept, maar werd bereid met verf, ijzeracetaat, thee en andere ingrediënten. Toch was de kleur niet permanent, dus je moest de formule bijna dagelijks op je tanden aanbrengen om ze altijd gekleurd te houden.
Aanvankelijk schilderden alleen volwassen vrouwen uit de hogere sociale klassen hun tanden. Na verloop van tijd breidde de procedure zich uit naar een groter deel van de bevolking, en zelfs mannen veranderden zelfs de kleur van hun tanden. Naast de esthetische functie diende de ohaguro ook om tandproblemen te voorkomen.
Een verouderde praktijk
De verslagen geven aan dat het tijdens de Edo-periode (1603-1868) was dat de praktijk populair werd en de Japanners hun tanden begonnen te schilderen om aan te geven dat ze getrouwd waren. Naar schatting zijn 35 miljoen vrouwen gedurende meer dan twee eeuwen bedreven in de praktijk.
Al in de Meiji-periode (1868-1912) begon het gebruik in onbruik te raken. Een deel van het verdwijnen van de praktijk werd ingegeven door drie verboden die in 1868, 1870 en 1873 werden ingevoerd. Aan het einde van de periode was de ohaguro alleen beperkt tot theateractrices en geisha-leerlingen.
Mensen die op het platteland wonen, voerden de procedure alleen uit op speciale datums, zoals festiviteiten, bruiloften en begrafenissen. Naast Japan is dit gebruik ook waargenomen in Vietnam, Thailand en sommige eilanden in de Stille Oceaan.
De inktingrediënten
De meest praktische manier om een echt donker gekleurd preparaat te krijgen, was ijzer in azijn op te lossen. Dit proces resulteerde in een oplossing van bruin ijzeracetaat die kanemizu werd genoemd. Door deze oplossing te combineren met galnoot of theepoeder veranderde het van kleur en was het niet langer oplosbaar in water. Het eindproduct heette fushiko .
Andere recepten kunnen ingrediënten zijn zoals zwavelzuur, oesterschelp, gefermenteerde rijst, roestig metaal en rijstwijn - wat uiteindelijk resulteerde in een onaangenaam ruikende inkt. Momenteel gebruiken Japanse acteurs die hun tanden willen verven een mengsel van gesmolten was met kolen.
