Hoe passen insecten zich aan om de winter te overleven?
Insecten zijn koudbloedige wezens, wat betekent dat ze bijzonder gevoelig zijn voor lage temperaturen. Om deze tijd van het jaar te overleven, ontwikkelden de dieren dus een reeks aanpassingsstrategieën die de continuïteit van de soort waarborgen. Bekijk enkele van deze alternatieven volgens de Today I Found Out-website:
migratie
Insecten die migratie als kenmerk van de soort hebben, verspillen geen tijd wanneer de temperatuur daalt. De monarchvlinder is een voorbeeld van insecten die warmere plekken kiezen om de winter door te brengen. Op deze manier reizen de insecten op zoek naar een milder klimaat en keren terug in het voorjaar, wanneer de zon weer opwarmt.
inactiviteit
Van veel insecten is bekend dat ze beschutting zoeken, zodat ze een pauze kunnen nemen. Dit betekent dat ze in een inactieve staat van ontwikkeling komen die vergelijkbaar is met het winterslaapproces. Hiervoor verzamelen insecten extra vetlagen en verminderen ze de hoeveelheid water die ze in het lichaam hebben.
Het elimineren van water - dat bevriest bij relatief hogere temperaturen in vergelijking met andere vloeistoffen - is van cruciaal belang voor het creëren van een omgeving die ijsvorming onmogelijk maakt. Ze verwijderen ook de sporen van voedsel, stof of bacteriën, omdat een enkel stofje voldoende is om water te laten kristalliseren. Anders kan de vloeistof afkoelen tot -42 ° C zonder te bevriezen.
De verschillende soortenstrategieën
Larven, eieren (die ontwikkelingsstadia zijn waar het insect niet hoeft te voeden) en poppen (waar niet-actieve voedersoorten kunnen worden gevonden) kunnen zeer lage temperaturen overleven. Daarom kunnen we de cocon van sommige soorten, zoals de zijderups, in de takken van planten in de winter vinden. Over het algemeen zijn de bladeren of andere takken van de planten voldoende om beschutting te bieden tegen de kou.
De meeste volwassen insecten proberen zich echter te verbergen op plaatsen waar ze zich warm kunnen houden en niet gemakkelijk te vinden zijn door vogels en eekhoorns. Onder degenen die in boomschors schuilen, is het gebruikelijk om ze in het onderste deel van de stam te vinden, waar er een kans is op contact met de hitte van de zon. Andere soorten, zoals lieveheersbeestjes, kiezen uit gebouwen, zolders, schuren en andere structuren waar ze uit de kou kunnen blijven.
Aan de andere kant verblijven insecten met een collectief gedrag, zoals mieren en termieten, in kolonies die vele voeten diep van de korst van de bevroren aarde zijn gebouwd, waar ze enorme hoeveelheden voedsel hebben opgeslagen. Bijen denken ook aan het collectief en groeperen zich in een compacte balachtige vorm. Binnen deze structuur genereren bijen warmte door hun vleugelspieren te laten trillen, terwijl insecten van buiten onbeweeglijk blijven om de warmte te isoleren. Ze draaien posities, waarbij de bijenkoningin altijd warm wordt gehouden in het midden van de groep.
Waterinsecten, zoals libellen en efemere, brengen de winter door als nimfen (een van hun ontwikkelingsstadia) en maken van de gelegenheid gebruik om veel te voeden en volwassen te worden in het vroege voorjaar. Bovendien zoeken deze insecten naar behoefte warmer water en hebben ze een aanpassingsproces ondergaan dat de temperatuur verlaagt waarop ze beginnen te bevriezen.
Ten slotte kunnen sommige insecten gewoon niet ontsnappen aan de strenge winter en moeten ze een manier vinden om zich aan te passen aan het met ijs bedekte oppervlak. Vorsttolerantie is een vaker voorkomend verschijnsel op het zuidelijk halfrond, waar het klimaat gemakkelijker varieert. Daarom hebben sommige soorten rupsen, kakkerlakken en andere insecten een mechanisme ontwikkeld waarmee ze opzettelijk een deel van hun lichaam kunnen bevriezen (specifiek en op bepaalde tijden) om de schadelijke effecten van ijs te voorkomen. Dit is belangrijk om thermische schokken of een totale bevriezing te voorkomen, die dodelijk kan zijn voor insecten.
* Geplaatst op 26/04/2014
Aanbevolen
