Als je een geschiedenisfanaat bent, moet je weten dat een krijger zijn in Sparta geen kwestie van roeping was. Een Spartaan zijn was trouwens helemaal niet eenvoudig - en alle burgers werden getest en hadden moeite om als leden van hun samenleving te worden geaccepteerd. En de beproevingen begonnen zodra de Spartanen op de wereld kwamen, terwijl ze nog pasgeboren baby's waren, vooral jongens.

Om te beginnen, toen een kind in Sparta werd geboren, werd ze grondig onderzocht om te bewijzen dat ze geen last had van misvormingen of gezondheidsproblemen. Deze beoordeling werd uitgevoerd door de oudsten van de stadstaat, en volgens de legende werden "mislukte" baby's in een welgekende Apothetae gegooid.

Grondige inspectie

Deze versie van de put wordt nu door de meeste historici als een mythe beschouwd. De waarheid over wat er gebeurde met degenen die niet als perfect werden beschouwd, was echter niet veel beter: de armen werden waarschijnlijk achtergelaten aan de voet van een helling in de buurt van Sparta, waar ze moesten verhongeren of slaven werden. Erger nog, na het overleven van de eerste inspectie, werd het niet beter, nee!

Kleine Spartanen

Tegen de tijd dat ze de jonge leeftijd van zeven bereikten, werden de Spartaanse jongens uit hun huizen gehaald - en de bescherming van hun ouders - en meegenomen om Agoge te beginnen, dat wil zeggen de training die door de stadstaat wordt aangeboden om goede burgers te worden. en natuurlijk krijgers. De jongens woonden in een soort militair kamp en kregen formeel en fysiek onderwijs, en leerden ook jagen en de kunst van het oorlogvoeren.

Jongeren trainen in oorlogskunst

Dus terwijl ze in Agoge waren, leerden de jongens lezen en schrijven en volgden ze retoriek en poëzie. Wat de fysieke kant van het ding betreft, leerde training jongens ook om ontberingen zoals kou, honger en pijn te weerstaan, en ze waren vaak gemotiveerd om ruzie te maken met hun leeftijdsgenoten. Degenen die zwakte, lafheid of angst vertoonden, werden het doelwit van provocaties en gewelddadige aanvallen van anderen.

Alleen de dapperen hebben het overleefd

Toen ze twaalf jaar oud waren, kregen de jongens geen kleding behalve een rode mantel en moesten ze buiten slapen. Om de jongens voor het leven op het slagveld te trainen, werden ze ook aangemoedigd om hun eigen voedsel te vinden en zelfs van hun leeftijdsgenoten te stelen, hoewel ze het risico liepen geslagen te worden als ze betrapt werden.

Jonge krijgers

Een van de meest brute trainingsfasen voor jonge krijgers was een jaarlijks ritueel dat bekend staat als Diamastigosis, dat bestond uit een soort uithoudingswedstrijd. Tijdens dit evenement werden de tieners hard geslagen voor het altaar van het Artemis Orthia-heiligdom, en het doel van de ceremonie was om de moed en de veerkracht van de jongens te testen.

Diamastigosis

Terwijl Sparta begon af te nemen, verloor de Diamastigose haar doel en veranderde in een bloedig spektakel. En toen de controle over de stadstaat in handen van het Romeinse rijk viel, bouwden de Romeinen zelfs een amfitheater voor het ritueel - dat een soort barbaarse aantrekkingskracht werd.

Want afgezien van het ondergaan van een zware trainingsperiode en brutaal in het openbaar worden geslagen, ontvingen de jonge krijgers alleen het minimale voedsel dat nodig was om te overleven. Dus om toekomstige krijgers voor te bereiden op de ontberingen van de oorlog - en om ze altijd dun en fit te houden - voorzag de staat onvoldoende rantsoenen om hun honger te doden, en het eten was over het algemeen nogal saai.

De jongens brachten praktisch hun hele jeugdopleiding door om krijgers te worden

Tussen de leeftijd van ongeveer zeventien en achttien waren de Spartanen voorbereid op het militaire leven en leerden ze overlevingsvaardigheden, en vervolgens in de leeftijd van twintig tot negenentwintig ondergingen ze een strenge training als onderdeel van het leger. Tegen de tijd dat ze 30 waren, werden degenen die al deze kwelling konden doorstaan ​​geaccepteerd als burgers van Sparta - en van hen werd verwacht dat ze zouden trouwen.

Het is opmerkelijk dat terwijl Spartanen mochten trouwen vanaf de leeftijd van 20, ze moesten leven met hun metgezellen in de militaire huisvesting aangeboden door de stadstaat. Pas na hun 30e verjaardag konden ze bij hun vrouw wonen - en iedereen die wilde genieten van echtelijke bezoeken vóór de toegestane leeftijd moest het in het geheim doen!

Espartaaaa

Het is ook vermeldenswaard dat de Spartanen het huwelijk zagen als een manier om meer krijgers te produceren. Daarom werden degenen die vruchtbaarheidsproblemen hadden en geen kinderen konden krijgen, aangemoedigd om "capabele" kandidaten te vinden om hun vrouwen zwanger te maken.

Spartanen koesterden perfectie

Met betrekking tot het slagveld moesten de soldaten vechten tot de dood van de laatste man, en overgave werd beschouwd als een ondenkbare daad van ongelooflijke lafheid. Zozeer zelfs dat degenen die ervoor kozen de code niet te volgen, zo vernederd werden door andere Spartanen dat ze bijna altijd zelfmoord pleegden om zich te ontdoen van schaamte.

***

Er was geen andere optie voor Spartaanse mannen dan krijgers te worden - en volgens historische gegevens werd het hen zelfs wettelijk verboden een andere bezigheid te kiezen dan hun militaire carrière.

Mannen bleven tot 60 jaar in dienst van de stad, en andere activiteiten zoals landbouw, ambacht en handel werden bijvoorbeeld uitgevoerd door slaven of vrije mensen die geen Spartaanse burgers waren, maar in de buurt van Sparta woonden.

Ze behoren tot de beste krijgers in de geschiedenis.

De Spartaanse burgers behoorden tot de Homoioi sociale klasse en vormden een minderheid ten opzichte van de andere klassen, de Perioeci, gevormd door vrije mannen die zich bezighielden met activiteiten zoals ambachten en handel, en de Hilota, bestaande uit slaven - die zorgden voor teelt en teelt. voedselproductie. Interessant genoeg was het de constante angst dat de dienaren zouden rebelleren die de noodzaak voor de Spartanen motiveerden om altijd formidabele krijgers bij de hand te hebben.

* Geplaatst op 3/10/2016