Denk je niet dat de nazi's in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog - en tijdens het conflict - alleen maar winstgevende allianties hebben gesloten met reuzen van de chemische, auto-, voedsel- en technologische ontwikkelingsindustrie. Adolf Hitler en zijn volgelingen hebben ook een verontrustende samenwerking gehad met grote Hollywood-studio's, zoals je zult zien in deze aflevering van de Nazi Allies-serie.

Duits bespreekbureau

De Duitsers gingen graag naar de film, en Hollywood had een van zijn grootste markten voor de export van films. Adolf Hitler zelf was een verstokte bioscoopbezoeker, zozeer zelfs dat de Fürher een privékijkkamer had in de kanselarij en bijna elke avond een speelfilm keek vergezeld door zijn naaste volgers.

Hitler was vooral dol op The Fat Man - wiens films volgens hem vol stonden met slimme grappen en geweldige ideeën - en waren gewoon dol op Mickey Mouse. In plaats van een grote liefhebber van de zevende kunst te zijn, zag Fürher cinema echter meer dan alleen een vorm van entertainment. Hitler begreep de verleidelijke kracht van Hollywood-films en hoe ze konden worden gebruikt als een middel om te overtuigen.

Het begin van "samenwerking"

Scène uit "Niets nieuws aan de voorkant" gebaseerd op het boek van Erich Maria Remarque

Het begon allemaal na een incident in 1930, tijdens de eerste vertoning van de film "Niets nieuws aan het front" - gebaseerd op het boek van Erich Maria Remarque - in een Berlijnse bioscoop. De film bracht een niet-patriottische boodschap van de Duitse soldaten over, die het nazi-publiek enorm boos maakte en de projectoroperator dwong de film te onderbreken.

Onder de toeschouwers was Joseph Goebbels, de propagandamedewerker van Hitler, die gewelddadig op de film reageerde en een verhitte toespraak hield die sterke demonstraties onder zijn partijgenoten uitlokte. Gewapende verwarring leidde er uiteindelijk toe dat de film uit Duitsland werd verbannen, en Universal - de studio die verantwoordelijk is voor de productie van de film -, bang om winst te verliezen aan de kassa, stemde ermee in de film te bewerken en wereldwijd opnieuw te lanceren.

Nazi gerunde studio's

Twee jaar na het incident werd een wet aangenomen die de distributie van "anti-Duitse" filminhoud regelde, en omdat de Duitse kassa veel geld verdiende, kwamen de grootste studio's van Hollywood overeen het land niet ongunstig af te beelden. - en om de Jodenvervolging achterwege te laten en, waar mogelijk, zelfs om te voorkomen dat ze in de films worden genoemd.

Kortom, de nazi's wilden niet als schurken worden gezien en keken nauwlettend naar alles wat uit Hollywood kwam - en de studiobaas begonnen films te maken volgens de dictaten van Hitlers volgelingen.

Dus, vanaf 1933, nadat de Führer aan de macht kwam, was voormalig diplomaat Georg Gyssling - die lid was van de Nazi-partij - belast met het controleren en veto maken van elke Hollywood-geproduceerde film die het imago van Duitsland voor de Führer zou kunnen aantasten . rest van de wereld. Daartoe onderzocht Gyssling projecten, keek naar films en bepaalde welke scènes wel of niet konden worden opgenomen.

Censuur, reclame en oplichting

Om de relatie met de Duitsers te verbeteren, hebben verschillende producenten - zoals Paramount, Columbia en Fox - hun joodse werknemers ontslagen. Bovendien stemden de studio's niet alleen in met de censuur die door de nazi's werd opgelegd, waarbij tientallen projecten onder druk van Hitler's mannen werden geannuleerd, maar werkten ze ook actief mee aan de inspanningen van het regime om zijn ideologie over de hele wereld te verspreiden en materiaal te produceren dat kon worden ingebracht. in uw advertentie.

Bovendien, omdat het Derde Rijk niet toestond dat de winst van buitenlandse bedrijven in 1938 uit Duitsland kwam, besloot MGM het geld te investeren dat door Duitse dochterondernemingen was achtergelaten om wapens te produceren die door de nazi's werden gebruikt. Alsof dat niet genoeg was, zou Goebbels, Hitler's propaganda-minister, hebben gesuggereerd dat het hoofd van het land van MGM Frits Strengholt van zijn Joodse vrouw scheidde en dat de arme vrouw naar verluidt naar een kamp werd gestuurd. concentratie.

Donker verleden

Scène uit "The Dictator" met Chaplin

De 'samenwerking' duurde van 1933 tot 1939 en in die tijd verschenen er maar weinig Joodse personages in Hollywood-films. Daarna, inclusief de aanloop naar de Amerikaanse toetreding tot de oorlog (in 1941), produceerden de studio's talloze anti-nazi-speelfilms - zoals 'The Great Dictator' uit 1940 en 'Casablanca' uit 1942 - maar het duurde nogal lang voordat producenten begonnen de kwestie van de Holocaust aan te kaarten.

Er is veel bewijsmateriaal - zoals documenten, correspondentie en krantenartikelen - dat de link bewijst tussen Hollywood-studieleiders en de nazi's, en wat het tragisch ironisch maakt, is dat de overgrote meerderheid van de producenten werd geleid door Joodse immigranten.

Het feit is dat de studio-regisseurs hadden kunnen weigeren de regels te volgen die door de nazi's werden opgelegd en ervoor kozen om hun vastberadenheid te gehoorzamen. Bovendien hadden ze hun eigen producenten kunnen ondersteunen en het publiek - van over de hele wereld - kunnen waarschuwen voor de wreedheden die jegens joden en andere krijgsgevangenen zijn gepleegd, en liever ook stil zijn.

***

Bekijk andere verhalen over nazi-bondgenoten:

Nazi Bondgenoten: kijk wie heeft bijgedragen aan en geprofiteerd van de gruwelen van oorlog

Nazi Allies: IBM en zijn betrokkenheid bij de 'definitieve oplossing'

Nazi Allies: IG Farben en zijn "chemische" relatie met het kwaad

Nazi Allies: Ford en de antisemitische ideeën die Hitler hebben geïnspireerd

Nazi Bondgenoten: de kever en zijn opkomst dankzij Adolf Hitler

Nazi Allies: Nestlé en Dr. Oetker en hun betrokkenheid bij de oorlog