In zijn boek What Doesn't Kill Us analyseert schrijver Scott Carney het vermogen van mensen om te overleven in extreme omgevingen. Hoewel veel mensen zouden denken dat ze zouden sterven als ze een week in de jungle achterblijven, is het lichaam van de man geprogrammeerd om vele tegenslagen te weerstaan.

Denk maar aan dat onze voorouders ijzige bergen hebben beklommen en grote afstanden (land of zee) hebben afgelegd met zeer weinig technologische middelen. Veel van de middelen hiervoor zitten in ons, zoals het vermogen om de kou te weerstaan ​​of extreme lichamelijke vermoeidheid. Carney noemt het 'menselijke krachten', die kunnen worden verbeterd en ontwikkeld, zei hij. Bekijk enkele voorbeelden:

1. Bestand tegen lage temperaturen

De Nederlandse goeroe Wim Hof ​​zegt dat ademhalingstechnieken en blootstelling aan zeer lage temperaturen hem de mogelijkheid hebben gegeven om op natuurlijke wijze op te warmen en zich sneller aan grotere hoogten aan te passen. Hof zou ook zijn immuunsysteem kunnen beheersen!

Hij was de eerste mens die werd geanalyseerd door auteur Scott Carney. Hij ontdekte dat degenen die de Hof-methode van immuunbeheersing volgen, in dit opzicht eigenlijk goede resultaten behalen, iets dat uit den boze leek. De goeroe was bijvoorbeeld in staat om de Mount Kilimanjaro in slechts 28 uur te beklimmen - en zonder een shirt aan! De meeste mensen doen er een week over om dit te doen, vooral vanwege acclimatisatie en kou.

Wim Hof ​​dook in een ijsbad

2. Overleven op grote hoogte

Iedereen die steden op grote hoogte heeft bezocht, zoals La Paz in Bolivia, heeft misschien gemerkt dat vermoeidheid veel sneller aanwezig is dan we gewend zijn. Het menselijk lichaam past zich hier echter aan aan door middel van mutaties in rode bloedcellen, waardoor het waarschijnlijker wordt om zuurstof te behouden.

Deze effecten zijn merkbaar, zelfs nadat je deze steden hebt verlaten. Voor inheemse volkeren die altijd op grote hoogten hebben gewoond, zijn de effecten vrijwel permanent, waardoor ze gedijen op plaatsen met vrij ijle lucht, zoals in sommige regio's van de Himalaya.

Sherpa's hebben geen last van de effecten van de grote hoogte van de Himalaya.

3. Houd je adem in en neem diepe duiken

In 1949 dook de Italiaans-Hongaarse Raimondo Bucher 30 meter diep voor de kust van Napels in de Verenigde Staten zonder apparatuur of zuurstofslangen. Wetenschappers dachten dat zijn lichaam het niet kon uitstaan, maar hij ging in de geschiedenis van het vrij duiken in de moderne tijd.

Onlangs is gebleken dat zinken in water onze hartslag doet dalen, evenals het zuurstofverbruik. De praktijk heeft er al voor gezorgd dat sommige bovenmenselijke druk bestand is tegen meer dan 200 meter diep en ongeveer 22 minuten zonder zuurstof. Wat zal de limiet zijn?

Raimondo Bucher heeft aangetoond dat het menselijk lichaam grote diepten kan weerstaan

4. Lange afstanden rennen

De mens is veel zwakker dan andere soorten in veel fysieke eigenschappen, maar er is er een waarin we winnen: de langeafstandsrace. Het lichaam van de mens kan grote afstanden weerstaan ​​zonder tempo te verliezen. Zelfs mensen hebben paarden verslagen in wedstrijden van 35 en 80 km! Deze kwaliteit zou bijvoorbeeld kunnen verklaren hoe Dean Karnazes erin geslaagd is om 50 marathons in 50 dagen te lopen.

Dean Karnazes is Ultramarathoner

5. Menselijke sonar

Dolfijnen en vleermuizen zijn wezens die door een soort sonar bewegen: ze maken een geluid en weten door echo en galmende golven waar elk obstakel zich bevindt. Maar zij zijn niet de enigen die zo kunnen lopen ...

De Amerikaan Daniel Kish is een van de belangrijkste voorbeelden van mensen met echolocatie. Via een klikapparaat kan Kish, die blind is, zelfs fietsen. Onderzoekers hebben ontdekt dat deze superkracht binnen enkele weken "gemakkelijk" te leren is als de persoon voldoende toegewijd is om de klik te "zien".

Daniel Kish beweegt als een sonar

6. Menselijk kompas

Met de komst van GPS hebben veel mensen het gebied van de hersenen "uitgezet" dat bestemd is voor geolocatie. Dit is echter een menselijke eigenschap die erg ontwikkeld kan zijn. Tahiti's kapitein Tupaia, die met de Engelsman James Cook zeilde, was in staat om zelfs in een donkere nacht en met ruwe zee in de goede richting te wijzen.

Maar we hoeven niet eens zo geweldig te zijn als hij: we willen gewoon de mindmap gebruiken. Hoe meer we het gevoel van lokalisatie ontwikkelen, des te breder wordt deze kaart in onze hersenen. Dat wil zeggen, het doet geen pijn om de GPS opzij te laten en te proberen uzelf te vinden; wat dacht je van?

Tupaia ontmoet de browser James Cook

***

Wist je dat Curious Mega ook op Instagram staat? Klik hier om ons te volgen en op de hoogte te blijven van exclusieve bezienswaardigheden!